Opinie: ‘Misschien moeten wij protesteren voor arme 90-plussers’

‘Misschien moeten wij protesteren voor de 90-plussers’

Treffend beschrijft D. Nebendahl (Het Parool, 21 januari) hoe ongehoord het is dat onze regering weigert de AOW te verhogen en welke gevolgen dit heeft voor de ouderen in Nederland. Om het nog inzichtelijker te maken zou ik graag een voorbeeld geven. In Nederland wonen meer dan 9.000 mensen ouder dan 90 die leven onder de armoedegrens. Deze mensen moeten, als ze medicijnen nodig hebben, soms kiezen tussen het betalen van hun eigen bijdrage of een warme maaltijd. Nondeju, we hebben het over 90-plussers, meer dan 400 in Amsterdam alleen, die door het beleid van onze regering nóg armer worden. Deze groep is zelf niet in staat te demonstreren, misschien moeten wij het voor hen doen.
Jan Rob Dijkstra, Winsum

‘Een camper heeft niet alleen maar ‘Hosanna’ te bieden’

Uw artikel ‘Wint de camper van de caravan?’ (Het Parool, 21 januari) verdient mijns inziens enige nuancering. Na zelf enkele jaren bezitter te zijn geweest van een forse (7,4 meter) camper, ben ik nu toch overgeschakeld op een caravan. Uw artikel beschrijft de populariteit van de camper ten nadele van de caravan: het vrijheidsgevoel, het kopje koffie onderweg (kan overigens ook in de caravan!) en de zelfstandigheid zonder camping. Dit laatste laat het merendeel van de campergebruikers trouwens onbenut, gezien bijvoorbeeld het beperkte eigen sanitair (enkele grote boodschappen, brrr!) en de veelal onaantrekkelijke zogenaamde camperplaatsen. Daarbij komt, buiten het overbekende flexibiliteits- en gebruiksnadeel van met name de grotere campers, de aanzienlijke aanschafkosten én, wat weinigen zich realiseren, hogere onderhoudskosten (aandrijvend voertuig), APK, wegenbelasting en verzekering. Ik wil dan ook zien of deze populariteit gaat aanhouden als eenmaal duidelijk wordt dat ook een camper niet alleen maar ‘hosanna’ te bieden heeft.
Annemie Bel, Amsterdam

‘Veiligheid boven gaat boven mobiliteit op de Sloterweg’

Komende week wordt een beslissing genomen over een oplossing voor de levensgevaarlijke situatie op de Sloterweg. Veel kinderen fietsen dagelijks van en naar school of sportactiviteit over een weg van slechts zes meter breed, zonder apart fietspad terwijl 15.000 auto’s voorbijrazen. De weg is hiervoor te smal. Het is wachten op een dodelijk slachtoffer. Dat staat in geen verhouding tot een paar minuten omrijden, via de wegen die ervoor bestemd zijn. Hiervoor bieden de wegen van hoofdnet de auto voldoende ruimte.

Jammer dat het artikel over de Sloterweg (Het Parool, 19 januari) met name ingaat op ‘nadelen’ en ‘benadeelden’, terwijl de grondig onderzochte oplossing één groot voordeel oplevert: veiligheid. Dat zou boven mobiliteit moeten staan. Het is een langlopende kwestie en de raad kan nu eindelijk een besluit nemen over een structurele oplossing.
Tom van Esser, Amsterdam, namens Bewoners-Comité Sloterweg