Opinie: ‘Kon Ajax niet met de trein naar Berlijn gaan?’

Kan Ajax niet met de trein?

Donderdag speelde Ajax tegen Union Berlin. Woensdag vlogen de selectie en technische staf vanaf Schiphol naar Berlijn. Trots postten de socialemediakanalen van de Amsterdammers lachende gezichten op de luchthaven. Wordt het niet eens tijd dat topclubs het goede voorbeeld gaan geven als het gaat om duurzaamheid? Volgens Milieu Centraal belast een vliegreis het milieu maar liefst zeven tot elf keer meer dan een reis per trein. Dat verschil is het grootst op kortere reisafstanden, van minder dan 700 kilometer.

Het ridicule feit dat vliegen goedkoper is, is geen argument voor een beursgenoteerd bedrijf, dat dinsdag overigens de halfjaarcijfers publiceerde. Het eigen vermogen steeg van een kleine 200 miljoen naar 273 miljoen euro.

Van Amsterdam naar Berlijn is zo’n zes uur met de trein. Al die Ajacieden kunnen best even een paar uur klaverjassen, misschien ook nog eens bevordelijk voor de teambuilding of gewoon een goed gesprek.

Sem Anne van Dijk, Haarlem

De magie van het uit eten gaan (I)

Ook ik zit al een jaar met het gevoel dat de magie weg is in horecazaken. Dit heeft mij een drastisch besluit laten maken: als ik ga, ga ik nog maar naar drie zaken hier in Amsterdam. De andere heb ik afgeschreven en zal ik niet meer aandoen. Natuurlijk zijn er nog heel veel fijne zaken, maar ik wil het risico niet meer lopen ‘afgeknoedeld’ en gefrustreerd een rekening te moeten betalen voor onbeschoftheid en/of doorbakken, onjuist bereide meuk.

Ter informatie, ik ben zelf iemand uit de horeca. Ik ben gestopt mij plaatsvervangend te schamen als ik wangedrag spot. Kreeg ik iets op het bord dat niet goed was, ging het gewoon terug naar de keuken en liep ik er graag even achteraan voor uitleg. Kreeg ik tweemaal ‘ik kom er zo aan’ te horen, vertrok ik zonder gêne.

Bij mijn drie favoriete restaurants kan ik zonder gêne, schaamtegevoel, wanhoop, frustratie of een andere ongepaste emotie gewoon eten, dineren, genieten en met liefde geld over de balk gooien omdat ik hemels geniet, keer op keer.

Heb ik weer een keer genoten, loop ik altijd even naar de keuken en geef ik mijn complimenten.

Een schouderklopje en waardering helpen de wereld echt wel vooruit. De rest verdwijnt vanzelf in het moeras der vergetelheid.

Caro van der Meulen, Amsterdam

De magie van het uit eten gaan (II)

Miró slaat de spijker op de kop! Naast onvriendelijke en niet gekwalificeerde bediening is Engels spreken inmiddels een voorwaarde om een bestelling te plaatsen. Zelf werk ik met regelmaat als flexwerker bij een horecagelegenheid waar mensen met een ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ werken. Ik zou Amsterdamse horecaondernemers adviseren hun personeel met hun dikke (excuus, enorme) afstand tot de arbeidsmarkt daar op stage te sturen. Adres is op te vragen bij ondergetekende.

Rolf Bredschneijder, Amsterdam