Opinie
Opinie: ‘De buurt is netter geworden, maar ik mis de interesse in elkaar’
In de Frederik Hendrikbuurt kwamen er de afgelopen jaren veel koopwoningen bij, deels door verkoop van huurwoningen. Dat heeft niet alleen maar leuke kanten, vindt Nicky Meijerman.
In 1995 verhuisde ik van de Kinkerbuurt naar de Frederik Hendrikbuurt: de buurt tussen de Kinkerbuurt en de Staatsliedenbuurt. Ik kwam er in een woonblok terecht waar alleen huurders woonden. Dit project is zo’n 100 jaar geleden gerealiseerd om mensen die in de kelders van de Jordaan woonden te huisvesten.
Sociale cohesie groot
In de buurt woonde een mengelmoes van mensen: veel kunstenaars maar vooral Jordanezen. Ondanks dat het een soort achterbuurt van de Jordaan was, was de sociale cohesie groot. Je maakte een praatje met de buren en er werden barbecues georganiseerd. Wat opviel, is dat er niet echt veel winkels waren, niet meer dan alleen de hoognodige.
Mijn straat bestond voor de ene helft uit woonhuizen en aan de andere kant vooral bedrijven zoals een grote boekbinderij. Vlak bij mijn huis was een terrein waar ooit paardenstallen waren. Dit terrein werd afgesloten met een garagedeur. Op deze deur was een leus gespoten; Morituri te salutant; zij die gaan sterven, groeten u. Daar woonden vaak daklozen en illegalen, vlak naast de HVO-Querido, een centrum voor kwetsbare mensen.
Woningen boven een miljoen
Toen de boekbinderij plaats moest maken voor woningen veranderde er veel. Er werden twee huizenprojecten gestart, waarvan een voor drielaagswoningen waar een boot onder afgemeerd kon worden. Woningen van meer dan een miljoen. Tegen mijn verwachting in kwamen er honderden mensen op af. Ze waren binnen een dag allemaal verkocht.
HVO-Querido verhuisde en het gebouw werd klaargemaakt voor de verkoop. Donkere woningen, waar grif op geboden werd. Ook mijn blok moest eraan geloven. 40 procent is nu verkocht. De woningen die verlaten worden door de oude bewoners worden direct verkocht.
Schuttingen en terrassen
De woningbouw renoveerde de oude woningen en deelde ze andersom in: dus met de slaapkamer voor in plaats van achter. Met alle overlast die dat met zich meebrengt. Ook de grote gemeenschappelijke open tuin moest het ontgelden. Deze tuin was prachtig aangelegd door de gemeente maar werd eigendom van de VVE. Er werden schuttingen gebouwd en grote nieuwe terrassen.
De buurt is netter geworden, de straten zijn vernieuwd, het winkelaanbod is groter, met hippe tentjes. Maar men leeft hier op erg zichzelf. Ik mis de interesse in elkaar.
Nicky Meijerman, Amsterdam
