Opinie
Opinie: ‘Als er te veel hetero’s in de Reguliersdwarsstraat komen, zullen de homo’s zich er niet meer thuis voelen’
Dat Club Nyx zich expliciet profileert als ‘home for everyone’, is symptomatisch voor de Reguliersdwarsstraat, zegt Emma Hilde Fuchs. Het uitgaanspubliek is er tegenwoordig voor de helft hetero en queer personen kunnen minder zichzelf zijn.
Club Nyx lijkt te zijn vergeten dat het ooit een queerclub was. Onder mijn vrienden staat de club al jaren bekend als ‘de heteroclub van de Reguliersdwarsstraat’, maar met de nieuwe, expliciet heterogerichte marketing wordt wel heel actief bijgedragen aan de vercommercialisering van onze ‘homostraat’. Want tja, de meer ‘neutrale’ hetero-evenementen, zoals het wekelijkse feest Nyx op donderdag, verdienen nu eenmaal beter dan bijvoorbeeld een dragavond.
Op de website noemt Club Nyx zichzelf een ‘home for everyone’, ‘open-minded’ en ‘a warm melting pot of likeminded people, welcoming gay and straight, plus everyone in between’. Exit, de club van dezelfde eigenaar een deur verder, noemt zichzelf wél nog expliciet een gaybar. Geen van de socialemedia-accounts van Club Nyx heeft aandacht besteed aan het feit dat het Pride Month was, maar er wordt wel trots op Instagram gepronkt met bekende queer mensen als Thorn Vineyard en hashtags als #queer en #lhbti.
‘Billen of tieten?’ vraagt Panka, mc in Club Nyx, voor de camera aan twee jongens op een uitgaansavond in de Reguliersdwarsstraat. Op het Instagramaccount van de club worden sinds een paar maanden video’s geplaatst van jongeren aan wie tijdens het uitgaan vragen worden gesteld. Van ‘Wat vind je leuk aan uitgaan?’ en ‘Heb je een goede pick-up line voor meisjes?’ zijn we nu beland bij schreeuwend op straat vrouwenlichamen objectiveren. Heel chic. Mijn passief-agressieve reactie op de video werd in eerste instantie verwijderd. Een paar dagen later verdween de hele video van de pagina.
Afgezien van het feit dat je je af kunt vragen of dronken mensen wel wilsbekwaam genoeg zijn om toestemming te geven om met hun gezicht op een openbaar kanaal met duizenden volgers te verschijnen, wordt hier geen enkele rekening gehouden met de veiligheid van het uitgaanspubliek. Niet ieder queer persoon heeft de wil, mogelijkheid of veiligheid om uit de kast te komen, wat het heel belangrijk maakt om ervoor te zorgen dat iedereen zich veilig en anoniem in queer spaces kan bevinden. Om diezelfde reden vraagt queerclub De Trut (Bilderdijkstraat) iedere bezoeker de telefoon uit te zetten voor binnenkomst. Met een camera in de Reguliersdwarsstraat gaan staan is het tegenovergestelde daarvan.
Amsterdam profileert zich al meer dan een halve eeuw trots als de ‘homohoofdstad’ van Europa, maar ik zie daar met de jaren steeds minder van terug. De website reguliers.net maakt zich ook zorgen om het langzaam afkalvende homokarakter van de Reguliersdwarsstraat: ‘Tegenwoordig is het uitgaanspubliek in de straat grofweg voor de helft homo en voor de helft hetero – een wankel evenwicht, want als er te veel hetero’s komen, zullen de homo’s zich er niet meer thuis voelen.’
Zolang queer mensen worden aangestaard, nageroepen, bespuugd of zelfs aangevallen, zijn safe spaces geen wens, maar een noodzaak. We willen geen plaats waar we worden getolereerd door ‘open-minded’ mensen, maar een plek waar we veilig en ongeremd onszelf kunnen zijn. Voor mij is Club Nyx dat zeker niet meer.
Emma Hilde Fuchs, Amsterdam