Of Rob de Geus even mocht 'kucken in de kuchen'?

Het schijnt dat wanneer Rob Geus op vrijdagavond met zijn echtgenote onder de wol gaat, het inspectiekoffertje met de desinfecterende zeep, de keukenthermometer en de blauwe plastic hoesjes voor de voeten meegaat. "Man, man, man," klinkt het dan even later vanonder het dekbed. En: "Daar word ik niet vrolijk van."

Geus en zijn koffertje waren woensdag voor De Smaak­politie in Oostenrijk, om een onder Nederlanders populaire wintersportplaats te controleren op de risico's van kruisbesmetting.

De zelfbenoemde inspecteur had het zwaar, ook omdat hij nauwelijks een woord Duits bleek te spreken. Of hij even mocht 'kucken in de kuchen'?

Dat mocht overal, tot het de ondernemers duidelijk werd dat Geus niet alleen kwam rondkijken, maar ook in zijn steenkolenduits instructies begon uit te delen op een toon alsof hij de eigenaar was van de pizzeria.

Vrijwel alle restauranthouders sodemieterden hem binnen vijf minuten weer de zaak uit.

Gelijk hadden ze. Aangestoken door het verblijf in den vreemde gingen bij Geus alle remmen los. Hij was hondsbrutaal, maakte zich voor de camera vrolijk over de geringe lengte van de eigenaar van een kebabzaak en omschreef ook een Chinese eigenaresse denigrerend als dat Chinese vrouwtje.

De oude barvlieg in de pizzeria bleek over mensenkennis te beschikken toen hij Geus bij binnenkomst begroette met een vrolijk 'boerenloel'.

Tussen de bedrijven door dronk de keurmeester met zanger Frans Duijts in het dorp een paar karafjes glühwein om te kijken welke de lekkerste was.

De keuken waar het drankje in een pannetje was opgewarmd gunde Geus geen blik waardig, maar dat was waarschijnlijk omdat de Nederlandse ondernemer een goede vriend van Duijts was, en geen smerige Chinees.

Reageren? hanlips@parool.nl