Mijn naam is Pijn

Hij hoorde een raar gebonk, opende zijn ogen en iemand vroeg: “Wie bent u? Wat is uw naam?”

Ja, dacht hij, ik heb inderdaad een naam, en met veel moeite noemde hij die ook. Maar terwijl hij weer wilde slapen dacht hij: maar ben ik die ik zei dat ik was?

“Wakker blijven, Pjotr,” zei iemand.

Ja, hij was Pjotr, maar wie en wat was Pjotr? Hij vond dat hij nog scherp kon denken. Zijn vader en moeder noemden hem Pjotr, maar toen was hij nog een kind. Hij is geen kind meer. En toch heeft hij nog dezelfde naam.

“Weet je je rang en identiteitsnummer?” vroeg iemand.

Hij schudde zijn hoofd, hij wist het in de verste verte niet. Waar was hij eigenlijk?

Opeens werd hem gewaar nadat hij overal pijn had. Een domme pijn, in zijn rug, in zijn hoofd, in z’n schouder, in z’n been.

Mijn naam zou eigenlijk pijn moeten zijn, dacht hij en hij besloot dat ook te zeggen: “Pijn.”

“Heb je pijn? Waar heb je pijn?”

Nee, zijn naam was Pijn, niet Pjotr. En er kwam steeds meer pijn bij. In z’n voeten, in z’n zij. Overal.

“Pijn,” zei hij nog eens.

“Ja, dat kan ik me voorstellen,” hoorde hij een stem zeggen.

Opeens rook hij bloed en iets wat leek op alcohol.

Ik ben niet de Pjotr van vroeger, ik ben niet meer klein, ik ben groot, maar toch klein. Ik zal nooit weten wie ik ben, dacht hij.

“We gaan u weer in slaap brengen,” zei iemand.

Vreemd dat je naam niet verandert, maar jij wel. Je naam wordt een leugen, je naam herken je zelf niet meer. Wat heb ik aan een naam?

“Ze hebben je flink te pakken gehad, soldaat!”

Hij bleef maar nadenken over zijn naam. Waar was hij toen hij nog een naam had? Langzaam drong er iets tot hem door. Een huis, een kamer… Een geweer. Geluid. De anderen die ook een naam hadden. Hij wilde dat hij iets kon zeggen, maar hij kreeg de woorden die hij dacht niet voor zijn mond gebracht. Hij kon alleen maar denken aan zijn naam.

“U gaat weer lekker slapen en wij gaan er alles aan doen om…”

Hij hoorde het al niet meer. Wel verdween de pijn alsof er niets aan de hand was en bleef zijn naam nog even resoneren. Pjotr. Maar dat was toch iemand anders. Wie was Pjotr?

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.