Maar Johan van Hulst hééft toch al een brug in Amsterdam?

Hans van Mierlo kreeg postuum een brug in de binnenstad, en er was niemand die daar bezwaar tegen maakte. We zijn allemaal zandkorrels op het strand van de eeuwigheid, maar de ene korrel is de andere niet. Het is een mooie brug over de Herengracht die voortaan de naam van Van Mierlo draagt. Geheel in de geest van de man en zijn politieke partij is op kruipafstand een royaal aanbod aan horeca te vinden.

Daarna gebeurde er iets geks. Terwijl de fanfare bij wijze van spreken nog stond te toeteren op de brug, reageerde de huishistoricus van het CDA, Pieter Gerrit Kroeger, in de digitale megastal van de meningsvorming met de oproep om ook een brug in de stad te vernoemen naar de voormalige verzetsman en zijn vroegere partijgenoot Johan van Hulst. Het vervulde Kroeger volgens eigen schrijven met plaatsvervangende schaamte dat dit nog niet was geregeld.

De timing was weinig elegant, maar ook de hoge toon van het bericht trok de aandacht. De burgemeester kreeg natuurlijk persoonlijk de schuld van de nalatigheid in de naamgeving van de bruggen. De oproep van Kroeger kreeg steun van Esther Voet van het Nieuw Israëlietisch Weekblad die Van Hulst vanwege diens imposante inspanningen voor Joodse kinderen in de oorlog een icoon van rechtvaardigheid noemde. Echt hoog tijd voor een brug, aldus ook Voet.

De campagne nam een verrassende wending toen een medegebruiker van het medium Kroeger en Voet erop wees dat Van Hulst al een brug hééft in Amsterdam. In 2018 werd een brug bij de Hortus vernoemd naar de verzetsheld, een gegeven dat kennelijk was ontsnapt aan de aandacht van zijn beide bewonderaars. Om de brug naar hem te kunnen vernoemen, week de gemeente indertijd zelfs af van de richtlijn dat de naamgever minstens vijf jaar dood moet zijn.

Niet ver van de Van Hulstbrug is de aalscholverkolonie van Artis, waar etholoog Adriaan Kortlandt een eeuw geleden zijn onderzoek verrichte naar de zogeheten oversprong, een gedraging die nodig is om twee conflicterende instincten te kunnen koppelen. Bijvoorbeeld: een aalscholver plaatst een briesend bericht op Twitter en moet daarna erkennen het helemaal bij het verkeerde eind te hebben. Het helpt dan om ter overbrugging een visje te eten of wat veren te poetsen.

Voet bleek van de twee de beste oversprong in huis te hebben. Zij merkte met een knipoog op dat Van Hulst eigenlijk een straat verdient, daarmee impliciet haar vergissing erkennend. Kroeger slaagde er niet in de draai te maken van plaatsvervangende naar reguliere schaamte. Hij verwees, zonder knipoog, naar het voetbalstadion dat naar Johan Cruijff is vernoemd. De eerder nog vurig gewenste brug voor Van Hulst noemde hij nu maar niksig en armzalig.

Een ferme twitteraar, die ­Kroeger, maar een ronduit belabberde aalscholver.

En: hoera voor Johan van Hulst.

Patrick Meershoek is verslaggever van Het Parool en schrijft elke woensdag een column. Lees alle columns hier terug.

Reageren? patrick@parool.nl.