Komt dreiging tegen Amalia van Taghi? Laten we bij de feiten blijven

Van The New York Times via Der Spiegel tot Le Monde hingen collega’s aan de lijn na de afschuwelijke moord op advocaat Derk Wiersum (2019) en vertrouwensman Peter R. de Vries (2021) van kroongetuige Nabil B.

De schokgolven werden vanzelfsprekend tot ver over de landsgrenzen gevoeld. De buitenlandse redacties zochten duiding over de kennelijk totaal ontspoorde narcoterreur in Nederland, dat ooit zo schattig en ordelijk leek.

Dan doe ik heus mee, want het doet ertoe. Dan zet ik mijn principe dat ik niet overmatig in andere media optreed, opzij. (Gemiddeld zeg ik negen van de tien verzoeken af, omdat ik geen erg bekende Nederlander wil zijn én ik het concept journalist-interviewt-journalist een beetje gemakzuchtig vind – al begrijp ik het van talkshows.)

Deze weken leidt iets anders tot telefoontjes en mailtjes van een Duits weekblad via een Deense krant tot de Franse televisie. Nu bedank ik vriendelijk. Reden voor de nieuwe buitenlandse aandacht is het idee dat kroonprinses Amalia doelwit is van Ridouan Taghi.

Al sinds het eerste bericht medio september, in De Telegraaf, dat ‘politie en Openbaar Ministerie zich zorgen maken’ over signalen dat ‘de mocromaffia’ het op Amalia en minister-president Mark Rutte heeft voorzien, knaagt het ongemak.

Amalia wordt zeer zwaar beveiligd, maar behalve een heel select groepje duiders binnen de veiligheidsdiensten weet niemand waarom precies. Waarop is de analyse over die dreiging gebaseerd? Hoe concreet is de kennelijk als zorgwekkend beoordeelde informatie? Hoe oud?

In dat eerste nieuwsbericht stond Taghi’s naam wel, maar was die niet rechtstreeks gelinkt aan de dreiging op Amalia. Over Taghi werd geschreven dat hij brieven wisselde met Mohammed B. Toch, doordát zijn naam verderop in het artikel stond dat was begonnen over die vermoede dreiging op de kroonprinses, onthield de oppervlakkige lezer die twee mededelingen tezamen. Amalia. ‘Mocromaffia’. Taghi.

Eerst veegden sommige Nederlandse media het op één hoop. Inmiddels is het een ‘feit’ geworden waaraan ook buitenlandse collega’s nieuwe verhalen ophangen over ‘drugsland Nederland’.

Het is mijn rol niet het voor Taghi op te nemen, hij heeft prima advocaten, maar dat hij dit keer lichtvaardig en zonder enige onderbouwing wordt beschuldigd door journalisten die het fijne niet weten, is evident.

Laten we terugkeren naar de feiten.

Feit 1: tegen Taghi is levenslang geëist omdat hij volgens justitie extreem onderwereldgeweld aanjoeg.

Feit 2: buiten de groep-Taghi lijkt geen ander een motief te hebben gehad om Derk en Peter te vermoorden – plus de onschuldige broer Reduan van kroongetuige Nabil B. (2018), plus misdaadblogger Martin Kok (2016).

Dat is allemaal erg en zorgwekkend genoeg. Zoals het ook vreselijk is dat de kroonprinses geen zorgeloze studententijd geniet. Vage berichtgeving helpt dan niet.

Paul Vugts schrijft elke vrijdag over zijn werk als misdaadverslaggever. In de Taghi Podcast vertelt hij samen met collega Wouter Laumans over ontwikkelingen in het proces rond Ridouan Taghi.

Reageren? paul@parool.nl.