In het Frans

‘Goeiedag, heb je mijn mail ontvangen?’

Mailde Alexander. In het Frans.

Ik ken geen Alexander. Ook geen Alexandre.

In mijn beste Frans mailde ik terug: ‘Pardon?’

Kreeg ik een heel epistel terug. In het Frans.

Hier is het misschien handig om mijn geschiedenis met de Franse taal uit de doeken te doen. In het kort: Poeze en Bos. De twee docenten Frans in de eerste twee klassen van mijn middelbare school. Ze konden er niets van, in mijn herinnering. Al is, met het klimmen der jaren, het besef bij me opgekomen dat ik er misschien niets van kon. Mijn best er niet voor heb gedaan. Er met de pet naar gooide. Ik liet Frans vallen zodra dat kon.

En nu moet ik de mail van Alexander door de vertaalmachine op Google halen om de tekst te kunnen begrijpen. ‘Droevig nieuws’, luidde de aanhef.

‘Hallo. Zoals ik in mijn vorige e-mail al zei, wil ik u per e-mail spreken en hoop ik u niet te veel van streek te maken door het nieuws. Ik heb larynxkanker in stadium 4, die slechts een paar dagen geleden bij mij werd gediagnosticeerd... Helaas zijn artsen optimistisch omdat de tumor zich heeft verspreid naar nabijgelegen lymfeklieren. Het vonnis viel als een golf die alles op zijn pad wegvaagde, je kunt je mijn angst en mijn ontzetting voorstellen bij dit verschrikkelijke nieuws en de donkere toekomst die zich plotseling voor mij opent. Ik ben er helemaal kapot van en deze kanker doet me echt pijn.’

Van een vorige e-mail weet ik niets. Wel dat er in de vertaling, die golf die alles wegvaagde was wel mooi, het een en ander is misgegaan. En, misschien zag u het al aankomen, de Nigeriaanse prins is getransformeerd in een Franse zielenpoot met kanker.

De Nigeriaanse prins was een man die je mailde dat hij een miljoenenerfenis had gekregen. Maar dat die som vaststond op een bankrekening, en alleen met een voorschot was los te krijgen. En als jij nu een bedrag naar hem zou overmaken, of op de onderstaande link zou klikken, dan zou hij een rijk man van je maken.

Ik vermoedde dat Alexander ook om geld ging vragen. Andere aanpak, werken op het gemoed, zelfde beoogde resultaat: de aangesprokenen leegtrekken.

De opbouw was goed, want hij deed dat niet meteen. Hij wachtte namelijk op de uitslagen van vele onderzoeken en het vervolgtraject. Uit alles bleek dat dat een aardige duit zou gaan kosten.

Duiten die hij niet heeft, voorspel ik.

‘Ik weet ook dat je een goed begrip zult kunnen aantonen. Ik vertel je zo snel mogelijk meer, voorlopig heb ik een scheet.’

Zo eindigde Alexander zijn e-mail, met die scheet.

Ik keek naar de originele tekst, die de heren Poeze en Bos in een handomdraai voor me zouden hebben vertaald. Hoogstwaarschijnlijk zonder scheet.

Ik ben benieuwd naar Alexanders volgende mail.

Maarten Moll schrijft over dagelijkse beslommeringen in de stad. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? m.moll@parool.nl