‘Ik moet Oekraïners haten maar ik haat ze niet,’ zei de soldaat

De soldaat: “Wat ga ik eigenlijk doen? Waarom ga ik straks iemand van mijn eigen leeftijd vermoorden? Omdat hij een nazi is? Omdat het land waarin hij woont eigenlijk mijn land is? Ik had geen last van die nazi’s.”

“Ik heb het er wel met mijn vrienden over gehad. Ik vroeg: ‘Waarom zijn het eigenlijk nazi’s?’ ‘Sommigen bewonderen Hitler,” zeiden ze. Ik zei: ‘Maar Zelenski is een jood.’ We namen toen nog maar wat te drinken. Zwijgend drinken na een discussie met vrienden lost problemen op. Nazi’s zijn voor mij toch menselijk ongedierte dat houdt van gaskamers waarin ze joden vermoorden, dat het het eigen ras superieur vindt, aan gebiedsuitbreiding doet…”

“Maar zo zie ik de Oekraïners niet. Ik ben een paar keer in Kiev geweest en vond het een toffe stad. Toen ik in Moskou studeerde had ik studiegenoten uit Oekraïne. Aardige jongens. Absoluut geen fascisten. In mijn Russische dorp waren die er wel. Alles werd gehaat wat anders was: joden, homoseksuelen, kunstenaars, zwarten, buitenlanders… Ach, worden die niet in elk land min of meer veracht en vernederd?”

“Minderheden zijn boksballen met korting. Meestal gratis, maar ze slaan soms ook terug.”

“Ik moet Oekraïners haten maar ik haat ze niet. Je kunt ook niet zomaar op iemand verliefd worden omdat je baas dat wil. Haat is toch een gevoel waarvoor je je eigenlijk moet schamen. Ik haat m’n ex en mijn vorige baas. Die baas is trouwens nu haar man. Ze hebben mij ongelukkig gemaakt, maar geen haar op mijn hoofd die dat zal zeggen. En nazi’s haten… Echte nazi’s haten is eenvoudig, maar Oekraïners? Ik kan in Zelenski geen Hitler zien, hahaha!”

“Toch merk ik dat er veel kameraden zijn die juichen bij elke Oekraïner die ze neerschieten. Er is haat. Openlijke haat. Niet om wat de Oekraïners vroeger hebben gedaan, maar omdat we nu worden vernederd. En als je je kameraad ziet sterven, dan vult je hele wezen zich met haat.”

“Het overgrote deel van mijn kameraden staat achter Poetin. Als ik de reden vraag, zeggen ze: ‘We hebben het beter gekregen onder hem. En als we deze oorlog winnen zullen we het nog beter krijgen.’ ‘Vind je het dan niet erg om te sterven?’ vraag ik.”

“Nee, ik heb dan in ieder geval ergens voor geleefd. Deze strijd maakt m’n leven bijzonder. En vergeet niet, haat is een reden om te leven.”

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.