Ik kan bijna niet geloven dat Poetin echt de opperbevelhebber is en de militaire strategie bepaalt

De kremlinologie is terug. Kremlinologie is een vorm van hogere interpretatiekunst. Aan de hand van een enkel woord of gebaar van Poetin kunnen analisten achterhalen wat er zich binnen de muren van het Kremlin afspeelt.

‘Poetin gebruikte het woord vrede maar één keer, wat betekent dat hij helemaal geen vrede wil. Daarentegen had hij het twee keer over nederigheid, wat overeenkomt met een toespraak van tsaar Peter die hij 1723 heeft gehouden op de plek waar Poetin nu stond en waarin hij zei dat de veroverde gebieden zich nederig dienden te gedragen.’

Ik overdrijf, maar met mate.

Op het ogenblik zijn de kremlinologen merkwaardig stil. Dat is omdat we eigenlijk niets meer horen van Poetin. Mijn interpretatie nu zou zijn dat het rommelt binnen het Kremlin. Maar misschien is de wens de vader van de gedachte.

Steeds als ik denk dat ik de honderdduizendstukjespuzzel Poetin af heb, blijk ik een stukje te missen. Zo kan ik bijna niet geloven dat Poetin echt opperbevelhebber is en de militaire strategie van het offensief bepaalt. Dat zou een grote fout zijn, want amateurstrategen (zoals Stalin, Hitler en in zekere zin ook Churchill) maken altijd grote fouten.

De historicus Sebastian Haffner zegt hierover dat ze te veel van hun strijdkrachten vergen. Vloot en luchtmacht worden voor onmogelijke opdrachten gesteld en door de trouw en de eed van de militair blijven zij vechten met stoïcijnse doodsverachting. De voetsoldaten verliezen intussen hun moraal door de slechte leiding, de druk van bovenaf en de dode kameraden.

Je zou verwachten dat Poetin dit weet of dat hij hierop zou zijn gewezen door zijn generaals. Maar daar lijkt het niet op.

Waarom zou Poetin zelf de strategie willen vaststellen?

Dat je de leider van de club wil zijn, begrijp ik, maar waarom wil je, bij wijze van spreken, zonder rijbewijs een vrachtwagen met aanhanger besturen?

Meestal is het vanwege eer. Maar hoe wellustig moet die eer zijn dat je nu al meer dan honderdduizend slachtoffers hebt gemaakt?

Ik heb nogmaals enkele filmpjes bekeken van Poetin en was wéér verbaasd over zijn totale gebrek aan charisma. Churchill, Hitler en Stalin dropen van persoonlijkheid, maar Poetin niet. Hij heeft als spion vermoedelijk zo vaak moeten opgaan in de menigte en zich ‘onzichtbaar’ moeten houden, dat hij zich nu, als tweede natuur, ondanks al het Kremlingoud en de Kremlingrandeur, als vanzelf verkleint tot onopvallend burgermannetje. Misschien zijn die wel het gevaarlijkst.

Ik wil een kremlinologiediploma.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.