Ik ben een bejaarde, en dus geen vitalo

Wat ik vond van het woord ‘vitalo’ voor een bejaarde.

Vitalo. Ik liet het woord op mijn tong rollen, wierp het via mijn onderlip omhoog en ving het met mijn bovenlip weer op, en zei: “Ik vind het helemaal niks.”

“O, wat leuk,“ zei de vermoedelijke paardenstaart, “zou u dat voor de radio willen vertellen?”

Natuurlijk wilde ik dat niet, en hing de telefoon op. (Of hoe zeg je dat tegenwoordig met een smartphone.)

Vitalo. Een woord dat het ‘gewonnen’ heeft, na de prijsvraag: ‘Wie heeft het leukste woord voor iemand van 66-plus.’

Wat is er mis met ‘bejaarde’? Wat is er mis met ‘senior’? Wat is er mis met ‘oudere jongere’?

Ik zou het niet weten.

Een week geleden betoogde een murmelende vitalo (een popgozer wiens naam ik per ongeluk in het alzheimercafé heb liggen), bij de bijna-vitalo Matthijs van Nieuwkerk dat hij niet aangesproken wenste te worden met ‘opa’ maar met ‘grootvader’.

Wat een flauwekul. Wat ben je eigenlijk een oppervlakkige Oudtman als je opa afwijst en grootvader genoemd wil worden. Mijn kleinkinderen noemen mij ‘opa,’ en ik zal wel een ouderwetse burgerlul zijn, maar ik vind dat leuk. Leuk, ja! ‘Opa’ is de man van oma en de vader van mamma. Groot­vader is een eigengereide, vervelende, oude, druppelende zeikstraal die bang is dat je aan zijn soortnaam zijn impotentie kunt aflezen.

Alsof groot­vader ‘hem’ wel bij grootmoeder naar binnen schuift maar opa dat niet doet bij oma. Opa en oma zijn als woorden veel seksueler, gezelliger, warmer, intiemer.

En, zoals daarnet al geschreven, ik ben een bejaarde, en geen vitalo! Een vitalo is een ANWB-jas op een e-bike, een kort maar pittig kapsel naast een Zeur die ouwehoert over de mooie natuurfoto’s die hij met zijn smartphone heeft gemaakt. Bleh!

Bejaarden en vitalo’s zijn Oudtmenschen, op weg naar het einde. Magere Hein duwt ze wat naar voren met een glimmende zeis, wat ze gelukkig niet merken door de plaque in hun hersens. Wat is een zeis ook weer?

Laat ik het maar eerlijk zeggen: oud worden is een hel. Je loopt voortdurend rond in een merkwaardige stank die niets anders is dan een voorschot op je eigen graflucht.

Ouderen zijn niet vitaal. Het zijn zeker geen vitalo’s. Het zijn halflijken die door jongeren terecht gehaat worden. Vitalo’s: alsof je slachtoffers geluksvogels gaat noemen..

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.