'Het debat draaide niet om onderwijs, maar om domme wethouders en bokito's'

Het was de grote 'sorry-show'. D66-wethouder Simone Kukenheim stapelde 'fout op fout' en haar politiek leider wreef nog eens extra in de vlek. Het ging over een onderwijsrapport dat in een la verdween, omdat het D66 niet uitkwam dat dat rapport positief was over het beleid van Kukenheims voorganger Lodewijk Asscher. De gemeenteraad zaagde daar woensdag uren over door. Arme Simone kroop steeds dieper door het stof. Ze piepte en kraakte. Met name PvdA-fractievoorzitter Marjolein Moorman zat als een olifant boven op haar.

Dit is wat Pieter Hilhorst 'het theater' noemde waar hij zelf aan onderdoorging. Spelen op de man, niet op de bal. Want als je uitzoomt, zie je dat dat debat van woensdag niet over onderwijs ging, maar over wraak. Bij D66 hebben ze altijd het gevoel gehad dat ze door 'grote broer' de PvdA niet serieus werden genomen. D66 was Calimero, de PvdA de moddervette kip. Tot voorjaar 2014. Toen waren de democraten ineens zelf de grootste van de stad. In de ellenlange onderhandelingen voor een nieuw college die daarop volgden, was het duidelijk dat het klein houden en vernederen van D66 de PvdA duur kwam te staan.

Bij Jan Paternotte zat de wrok zo diep dat hij er alles aan deed om de PvdA buiten het college te houden. Het was nu zijn beurt om de bokito uit te hangen. Ze gingen het helemaal anders doen. Toen Pieter Hilhorst met een betraand gezicht afscheid nam van de Amsterdamse politiek, kon menig D66'er zijn euforie niet de baas. Nu is het onze beurt!

Bij de PvdA begrepen ze daar weinig van. Empathie is een gemiddelde PvdA'er vreemd. Zeker in de Amsterdamse gemeenteraad voelen SP, GroenLinks en D66 zich om beurten geschoffeerd door de PvdA, die hen als lieve kleine zusjes ziet, met lieve eigen meninkjes. Zelfs de VVD was altijd lief voor dat 'grote linkse gedrocht'. Amsterdam was nu eenmaal zestig jaar lang een rood bolwerk.

Gezellige, idealistische krullenkop
Tot de verkiezingen van 2014. De grote leider, Lodewijk Asscher, was weg. En een gezellige idealistische krullenkop nam het over. Pietertje. Hij had geen idee dat de andere partijen jarenlang hun rancune hadden weggeslikt. Hij kon niet bevroeden dat ze nu wraak gingen nemen.

En dat deden ze. Binnen de PvdA zijn veel mensen die denken dat die hele enquêtecommissie waarin de hoofdstedelijke financiën onder de loep werd genomen, in het leven is geroepen om Lodewijk Asscher te beschadigen. Maar de echte bom was het onderwijs. D66 afficheert zich graag als dé onderwijspartij. Dus als er een rapport verschijnt dat vol lof is over je voorganger Asscher, moet je dat weer terug in de la duwen.

Asscher was als onderwijswethouder continu aan het prikken, aan het duwen. Onderwijsbonzen werden horendol van zijn bemoeienis. Dat botst met de manier waarop Kukenheim die portefeuille bestiert. Die geeft geld aan de scholen en vraagt ze er het beste van te maken. Dat zijn twee visies op onderwijs.

En je zou denken dat ze het daar in de gemeenteraad over hebben. Maar nee. Het ging woensdag zes uur over het gekibbel zelf, over domme wethouders, gekortwiekte bokito's en liegende fractievoorzitters. Het onderwijs zelf zat hoofdschuddend op de tribune. Weer was de politiek vooral met zichzelf bezig.

Reageren op dit opiniestuk? Dat kan. Scroll naar beneden om een reactie te plaatsen.