Gelukkig hebben we Arjen Lubach nog

Wie is er bang voor de boze wolf? In elk geval een deel van de vaderlandse journalistiek, gezien de opvallende behoedzaamheid waarmee sommige media Geert Wilders met fluwelen handschoenen aanpakken.

Is het vrees voor het verwijt vooringenomen, links en elitair te zijn? Of voor de rauwe agressie van de achterban op internet?

Nadat Rick Nieman vorige week al glimmend en knikkend de rode loper uitrolde tijdens een exclusief kritiekloos interview met de PVV-leider, was het zondag verslaggever Michiel Breedveld van het Journaal die de naar schatting honderdvijftig aanhangers die waren komen opdagen voor het bliksembezoek van Wilders aan Spijkenisse omschreef als een 'ongelooflijke mensenmassa'.

Gelukkig hebben we Arjen Lubach nog. In Zondag met Lubach legde de presentator met een helder betoog uit waar de schoen wringt bij Wilders.

Hij beperkt zich tot het benoemen van de problemen, werpt zichzelf op als de verlosser, maar heeft in al die jaren dat hij actief is in de politiek nog nooit concreet willen of kunnen aangeven hoe hij die problemen, eenmaal aan de macht, zal oplossen.

Hoe dan? wilde Lubach weten. Dat was precies de voor de hand liggende journalistieke vraag die Nieman vorige week had moeten stellen in zijn exclusieve interview. Net als Breedveld dit weekeinde, als hij in het gedrang van de ongelooflijke mensenmassa in Spijkenisse de gelegenheid had gekregen.

Lubach introduceerde ook nog de app Kamergotchi waarmee betrokken kiezers op hun mobiele telefoon een lijsttrekker kunnen adopteren en verzorgen. Zondagavond laat was het spelletje meer dan vijftigduizend keer gedownload.

Het was in al zijn kinderlijke eenvoud een vrolijk antigif tegen de neiging van fanaten om van de campagne een grimmige bijna-oorlog te maken.

Lees meer: Al 150.000 Kamergotchi's van Arjen Lubach uit hun ei

Reageren? hanlips@parool.nl