Een van de aliassen van Taghi volgens justitie: Enemy for all motherfuckers

Terwijl de aanklagers zich deze weken in de grote liquidatiezaak Eris door hun requisitoir werken, dalen we weer af in een parallel universum waarin een normaal mens van de ene in de andere verbijstering glijdt.

De wereld waarin de hoofdverdachte, ‘president’ Delano R. van motorbende Caloh Wagoh, volgens justitie zijn eigen slechte film leefde. Letterlijk.

Probeert u het te bevatten. Er is een moordcommando dat zich laat inschakelen voor extreem, veelal dodelijk geweld. Die onheilsbende communiceert zoals gebruikelijk via peperdure versleutelde Blackberry’s om het onderlinge berichtenverkeer voor altijd af te schermen voor iedereen, en zéker voor de opsporingsdiensten. Maar: de leider maakt van de ultrageheime berichtjes in zijn versleutelde toestel met een gewone smartphone filmpjes en foto’s. Die wil hij namelijk gebruiken voor een film. De politie vindt het hele zwikkie en de hele club zit diep in de nesten.

Even een zijstap: die Delano was niet de enige die in zijn mediastatus en zijn films geloofde. Er verscheen al eens een onthutsende ‘documentaire’ van zijn hand en hij mocht als geharde-jongen-van-de-straat samen met een dweepzieke journalist op prime time aanschuiven bij een enigszins opgetogen Matthijs van Nieuwkerk, om wat te noemen.

Goed, dat ter archivering filmen van de voorbereidingen voor ijskoude liquidaties, via berichtenverkeer in een idioom dat van een onthutsende kilheid en gewetenloosheid getuigt, dat is één absurditeit.

Een tweede zijn de schuilnamen die hoofdrolspelers in de zaak voor zichzelf verkozen.

Delano R. kreeg veel van zijn moordopdrachten volgens justitie van Ridouan Taghi – momenteel de beruchtste verdachte van het land. Die staat in het aanpalende liquidatieproces Marengo terecht. In de zaak Eris is hij alleen formeel verdachte. Je kunt in Nederland maar één keer levenslang krijgen, redeneert justitie.

De aliassen waaronder Taghi volgens de aanklagers zijn berichten verstuurde, getuigen van een hoogmoedswaan die ikzelf hooguit ken uit de tijd dat we soldaatje speelden – maar dan was je maar tien tellen dood.

Houd u vast voor een kleine opsomming. Het ene account waarmee afschuwelijk geweld werd uitgezet, had de gebruiker Enemy for all motherfuckers genoemd. Een ander: Ticket to hell for all motherfuckers. Een derde: Heaven and hell for my enemies. Dan hadden we nog Angel of dark; Up to the next; Just getting started; Last man standing; Pandora box is open en Public enemy 1.

Handig als je later wil ontkennen een seriemoordenaar te zijn.

De ontvangers van de moordopdrachten heetten The Wizzard en B.I.G. et cetera.

Het zou om te lachen zijn als het niet om te janken was, met vijf doden en een spoor van ander geweld. Échte doden, écht bloed, échte pijn van nabestaanden in diepe rouw.

Paul Vugts schrijft elke vrijdag over zijn werk als misdaadverslaggever. In de Taghi Podcast vertelt hij samen met collega Wouter Laumans over ontwikkelingen in het proces rond Ridouan Taghi.

Reageren? paul@parool.nl.