Een leuke oorlogskaart voor de kinderen, kunnen ze het slagveld opzoeken

“Ha pap, ga je nou weer iets schrijven om te lachen?”

“Hoezo?”

“Hoezo, hoezo? Je vraagt altijd maar hoezo. Ik wil een vrolijke vader. Herinner je je nog hoe jij sprak over je eigen vader, over opa?”

“Mijn vader was een vrolijke... nou ja... hij was soms vrolijk en...”

“Je beschrijft hem altijd als een oorlogsslachtoffer.”

“Dat was hij ook. Net als mamma, jouw oma. Man, wat konden die twee sacherijnig zijn. Ik ben dolblij dat ik geen oorlog heb meegemaakt.”

“Precies.”

“Ik schrijf er alleen over.”

“Een jaar lang al, pap.”

“Ja. En ik schrijf altijd om de lezer te laten lachen. Elke column van mij is in wezen om te lachen.”

“Ik lach me kapot. Misschien lees ik verkeerd.”

“Ja, je leest verkeerd!”

“Al je columns over Oekraïne zijn dus vrolijk bedoeld?”

“Vrolijkheid is banaal. Het is humor op een ander niveau!”

“Ja pap. Nou ja, je moet het zelf weten. Ik wil een lieve, vrolijke opa voor mijn kinderen. Ik weet dat je zo kunt zijn.”

“Oké. Hoe gaat het met ze?”

“Goed, ze verheugen zich erop je weer te zien.”

“Ah mooi, fijn. Ik heb een grote wereldkaart gekocht, waarop je Oekraïne goed kunt zien. Ik kan ze aanwijzen waar de beschietingen nu zijn.”

“Ga met ze naar dat speeltuintje in het park, pap.”

“Op die wereldkaart kun je ook China en al die omringende landen goed zien. Dan begrijp je in één keer dat China gaat samenwerken met die landen en dan veel groter wordt dan Amerika. Dat zal ik de kinderen laten zien.”

“Of ga met ze de fotoalbums bekijken. Dat vinden ze echt hartstikke leuk.”

“We onderschatten China. Nu kunnen we nog wat tegen China ondernemen, maar straks niet meer. China is bloedgevaarlijk. Zeker als ze gaan samenwerken met Rusland. En dat doen ze al. Nee, de wereld wordt er niet vrolijker op.”

“Of ga met ze spelletjes doen.”

“Zoals ik het zie, gaat Amerika zijn status als belangrijkste land van de wereld verliezen. Het Romeinse Rijk is uiteindelijk ook ineengestort. Het werd onbestuurbaar. Amerika wordt ook onbestuurbaar. Oekraïne werkt als katalysator en...”

“Zet ze maar voor de tv...”

“Oekraïne wordt denk ik een Afghanistan, een frozen conflict. We zullen het land moeten blijven steunen. Ze als goede ouders af en toe iets extra’s toestoppen.”

“Laat ze alsjeblieft niet naar CNN kijken of zo, pap. Doe iets leuks met ze. Iets leuks!”

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.