Discussiëren kun je leren

Discussiëren kun je leren (DKJL). Dat is niet alleen een motto, maar ook de naam van de stichting die jaarlijks zogeheten 'debat battles' organiseert voor Amsterdamse basisscholen.

Jaarlijks worden tientallen klassen van groep zeven en acht door professionele debaters klaargestoomd door middel van lessen die in het teken staan van luisteren naar elkaar, het formuleren van een originele mening en het onderbouwen ervan, eerlijk zijn over de feiten, kritisch nadenken en leren het oneens te zijn met elkaar.

Ook wordt er historische context gegeven die leert hoe sterke sprekers als Martin Luther King en Nelson Mandela de koers van de geschiedenis positief hebben veranderd.

Dit alles in dienst van het enige échte grote doel: het leren contact maken met elkaar. En daar kun je niet jong genoeg mee beginnen, moet de directrice en debatleider Chantal Deken hebben gedacht elf jaar geleden, toen ze de stichting oprichtte.

Vorig jaar mocht ik plaatsnemen in de jury, tijdens de finale in Muziekgebouw aan 't IJ, waar ik voor het eerst kinderen in deze leeftijdscategorie zulke ­stevige discussies hoorde voeren over pittige, sociaal/maatschappelijke stellingen.

En dat allemaal op een groot podium, voor een volle zaal met klasgenoten, leraren en ouders/verzorgers die ze ondubbelzinnige steunleuzen toeschreeuwden. Maar altijd in een vrije en veilige sfeer met ruimte voor alle kinderen en alle standpunten. En ja, dat is mijn ondubbelzinnige steunleus voor alle mensen van Stichting DKJL.

De winnaar van vorig jaar was Younes uit, hoe kan het ook anders, Amsterdam-Noord. Dus toen ik werd gevraagd om dit jaar weer debat battles te jureren, dit keer de voorrondes, hoefde ik natuurlijk niet lang na te denken.

En zo zat ik me deze week in debatcentrum De Balie, wederom in een volle zaal, te verwonderen over hoe slim, sociaal en communicatief vaardig onze Amsterdamse kinderen zijn.

Hier een aantal voorbeelden.

De eerste stelling was: Kinderen moeten zichzelf beschermen tegen social influencers/sociale media.

Abdullah vertelde openhartig over hoe hij, als hij zichzelf niet had leren beschermen online, altijd filmpjes zou blijven kijken waarvan hij weet dat die een negatieve invloed op hem hebben.

Tweede stelling: Volwassenen zijn er verantwoordelijk voor dat kinderen leren omgaan met relaties.

Divine beargumenteerde waarom zij juíst als kind betrokken wil worden bij grote beslissingen die invloed hebben op de gezinssituatie, zoals een scheiding, zodat zij dat ook weer kan doorgeven aan haar kinderen.

Laatste stelling: Scholen moeten meer doen om discriminatie te voorkomen en te bestrijden.

Aymean bepleitte dat bij gebrek aan gesprekken en lessen hierover kinderen nooit discriminatie zullen leren herkennen, noch bij zichzelf, noch bij anderen.

Natuurlijk zijn Abdullah, Divine en Aymean door naar de finale.

Stichting DKJL is een perfect voorbeeld van hoeveel potentie en talent er tot bloei komt als je de juiste mensen met de juiste kennis en kunde voorziet van de juiste middelen om te investeren in onze kinderen en daarmee automatisch in een toekomst voor ons allemaal. En ik kan u garanderen, beste lezer, die toekomst is er één om liefdevol naar uit te kijken.

Rapper en schrijver Massih Hutak (25) schrijft elk weekend een column voor Het Parool. Reageren? m.hutak@parool.nl