Diefstal voor het goede doel, we worden er mee opgevoed. Van Robin Hood tot James Bond

Of het waar is weet ik niet, maar ik hoorde dat zowel Oekraïne als Rusland een tekort krijgt aan munitie.

Twee boksers die elkaar straks niet meer kunnen slaan omdat ze uitgeput zijn.

Meerdere wapenfabrieken in de wereld werken al het klokje rond. Maar sommige hebben een tekort aan grondstoffen zoals salpeterzuur, waardoor die bommen lege hulzen worden.

Ik vloekte gisteren als Kapitein Haddock: “Duizend bommen en granaten!” En ik begreep de vloek opeens beter. Haddock vloekte als hij zich machteloos voelde en schreeuwde om wapentuig dat hij niet op voorraad had.

Ondertussen hoorde ik dat China de kennis steelt van chipfabriek ASML. De Chinese politiek sanctioneert deze diefstal niet alleen, maar entameert hem ook. Hun redenering is: als wij niet stelen, worden wij zwakker, dan blijft het kapitalistische Amerika leider in de wereld en dat moeten wij worden. Anders gezegd: stelen is niet immoreel als het doel de middelen heiligt.

We weten dit al jaren en dempen ons eigen geweten eveneens met deze toverformule van de filosoof Machiavelli (1469-1527). Die dit aforisme trouwens gejat had van de Romeinse dichter Horatius, die het had gestolen van de Romeinse dichter Ovidius.

Diefstal voor het goede doel, we worden ermee opgevoed. Van Robin Hood tot James Bond. Je zou kunnen zeggen dat diefstal alle volkeren in de wereld verbindt. Sterker: wreedheid doet dat ook in ons sadistisch universum. Wat moreel of immoreel is hangt af van waar je wiegje stond.

Er is nu nog wat munitie.

Rusland gebruikt zijn eigen manschappen als bommen en granaten.

Wanneer zijn mensenoffers goed te praten? Misschien als de vrijheid in het geding komt. Maar de meeste lieden in het ondermaanse willen geen vrijheid. Ze willen het liefst dat we allemaal gelijk zijn, terwijl vrijheid en gelijkheid niet samen kunnen gaan. Als we gelijk willen zijn, mogen we stelen wat ons zogenaamd gelijk maakt (geld, uitvindingen, talent), en als we vrijheid willen, zullen we altijd moeten knokken tegen wie onze vrijheid wil stelen.

Tot we uitgeput in de touwen hangen.

En dan?

Kan vermoeidheid een reden zijn om de vrede te tekenen?

Vergeet het maar.

Wanneer er niet gevochten wordt, betekent dat niet dat er vrede is.

Tijd wordt gebruikt om nog sneller zoveel mogelijk wapens te fabriceren en jonge mensen te ronselen. Het erkennen van verlies vindt men erger dan de dood.

Ondertussen stelen we van elkaar wat we nodig hebben.

Misdaad loont.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.