‘De tijd van dubbele moraal is voorbij’

Er komt een tijd dat je afzijdig houden bijdraagt aan de onderdrukking, vindt schrijver en columnist Massih Hutak. Die tijd is nu. ‘Onze overheid mag zich niet langer terughoudend opstellen.’

Op de middelbare school keek ik op naar brutale cabaretiers en opiniemakers die mij met hun onbevangenheid, hun taal en absurdisme inspireerden. Naarmate ik volwassener werd, zag ik hoe deze voorvechters van het Vrije Woord datzelfde Vrije Woord misbruikten om anderen, waaronder mij, doelbewust te kwetsen. Het bleek een flinterdun schild waarachter bange mensen schuil gingen. En ik wilde niet bang zijn als ik later groot was.

Het is een belediging naar Het Vrije Woord als het ultieme bestaansrecht ervan is dat we elkaar zonder consequenties moeten kunnen schofferen. Het Vrije Woord is één van de toppunten van onze beschaving en zou alleen daarom al moeten bestaan bij de gratie van hoffelijkheid. We hebben het recht om elkaar verbaal kapot te maken, maar we kiezen ervoor om dat niet te doen. Dat is beschaving.

Google synoniemen voor ‘kwetsen ’en je komt uit op ‘bezeren, blesseren, verwonden’. De Verenigde Naties zeggen niet voor niets dat kwetsen en doelbewust beledigen niet vallen onder de vrijheid van meningsuiting. Nederland is hierom meermaals op de vingers getikt.

Mijn oude helden verschenen weer op de radar toen aan hen de vraag werd gesteld waar de grens ligt van de vrijheid van meningsuiting. Steevast hielden zij vol: bij fysiek geweld. Oproepen tot fysiek geweld, dreigementen met fysiek geweld, uitingen van fysiek geweld, dat kan niet. Daar ligt de grens. Dit is het morele kompas van smaakmakers die ontkennen dat er geweld aangericht kan worden met woorden.

Ook politici zijn de afgelopen decennia onder datzelfde mom structureel bevolkingsgroepen tegen elkaar op gaan zetten. Niet alleen laten woorden mentale en emotionele littekens achter die niemand ziet. Verbaal geweld en verbale agressie manifesteren zich wel degelijk lichamelijk. Structureel gebruik ervan leidt tot fysieke klachten. En trauma’s. Trauma’s manifesteren zich niet alleen fysiek, ze worden via onze genen doorgegeven aan volgende generaties. Iemand die niet goed is met woorden zal bovendien nooit een gelijkwaardige tegenstander zijn.

Het duurde even tot ik doorkreeg dat mensen dit soort semi-intellectuele maar vooral laffe argumenten gebruiken omdat ze eigenlijk willen pesten. De door hen zelf bepaalde grens van de vrijheid van meningsuiting wordt bovendien gehonoreerd door de overheid. Hun schadelijke taalgebruik wordt zelfs gebezigd door politici. Dus zijn vanzelfsprekend hun vele volgers dit gedrag gaan overnemen, internaliseren en normaliseren. Die aanhang is echter minder subtiel.

Waar zijn de wijze heren van het Vrije Woord nu dat Jerry Afriyie fysiek wordt bedreigd? Dit is helaas niet nieuw. Maar zijn gezin wordt nu ook genoemd. Hij heeft de kracht van woorden nooit misbruikt om mensen te kwetsen. Hij spreekt op de meest empathische manier over een kinderfeest dat voor álle Nederlandse kinderen een feest zou moeten zijn. Hij gaat begripvol in gesprek met felle tegenstanders. Hij strijdt vreedzaam tegen institutioneel racisme zodat alle Nederlanders zich thuis voelen in dit land. Maar sinds hij dat doet wordt hij, en vele andere met hem, fysiek aangevallen. Ook door de politie. En keer op keer houdt onze overheid zich afzijdig.

Er komt een tijd dat je afzijdig houden bijdraagt aan de onderdrukking. Die tijd is nu. De tijd van de dubbele moraal is voorbij. De sfeer is al jarenlang grimmig. De agressie en het geweld nemen alleen maar toe en zijn bovendien eenzijdig. Onze overheid mag niet verzuimen alle Nederlandse burgers dezelfde bescherming te bieden. Onze overheid mag niet verzuimen dit structurele geweld ondubbelzinnig te veroordelen en de afzenders stevige sancties op te leggen. Onze overheid mag zich niet langer terughoudend opstellen.

Wat de individuele belangen ook zijn, onze vrijheid en onze beschaving zijn ons meest kostbare bezit. Veroordeel racisme. Veroordeel geweld. Bescherm Jerry.