De schadelijke heksenjacht door zelfbenoemde pedojagers

Kan je je voorstellen. Een organisatie die ontvoeringen en misbruik van kinderen verzint, de verzonnen daders daarna zelf oppakt, dit filmt en vervolgens middels een enorme propagandamachine heel veel geld ophaalt om hetzelfde trucje nogmaals uit te voeren?

Het zou een ziek scenario voor een doodenge film kunnen zijn, maar helaas is dit realiteit. Deze organisatie bestaat echt en onderzoeksjournalist Lynn Packer en ook Vice publiceerden er uitgebreid over. De naam van deze organisatie is Operation Underground Railroad (OUR) en tegen de oprichter van deze organisatie, zelf verklaard ex-CIA-agent Timothy Ballard, loopt een strafzaak.

Je denkt en hoopt, bij een dergelijk verhaal, dat het een ver-van-je-bedshow betreft. Iets dat natuurlijk alleen in de Verenigde Staten bestaat. Maar niets is minder waar. In Nederland wordt de ngo Free a Girl (deels) door OUR gefinancierd en, hee, gaat daar een belletje rinkelen? Inderdaad, deze door Yolanthe Cabau opgerichte club zat onder andere achter de petitie die van schrijver Pim Lammers een zogenaamde pedofiel maakte, en wie de afgelopen weken niet onder een steen leefde weet wat het gevolg daarvan was.

Deze week interviewde ik schrijver Anton Dautzenberg voor een podcast (Hoe het allemaal misging). Hij had me benaderd omdat twee Nederlandse mannen die hij al lang volgt en bijstaat, door toedoen van Free a Girl, door Timothy Ballard persoonlijk (hij was verkleed in een lokaal politie-uniform en droeg een groot wapen bij zich) in Ecuador waren opgepakt en overgeleverd aan lokale, zeer corrupte autoriteiten, op verdenking van kindermisbruik. Deze mannen, volgens Dautzenberg onschuldig – en ik moet zeggen dat zijn motieven om dit te geloven plausibel zijn –, lijken slachtoffer te zijn geworden van een heksenjacht op pedofielen die zo ver gaat en zo gevoelig ligt, dat de verdachtmaking alleen al direct tot de brandstapel leidt. Het concrete gevolg voor deze heren, op dit moment, is dat ze inmiddels al bijna negen maanden in een cel zitten en gemarteld zijn zonder dat er een proces aan te pas is gekomen. En zonder dat de Nederlandse overheid iets voor ze onderneemt.

Wat mij hier nog het meest verontrust is dat er kennelijk een klimaat is ontstaan waarin bij het woordje ‘pedofiel’ alle alarmbellen af- en de deuren op slot gaan. Dus wie eenmaal in één zin met deze term is genoemd, die kan alles dat bij een genuanceerde, eerlijke oordeling of rechtsgang hoort, op zijn buik schrijven. Terwijl, als we even afstand nemen, we feitelijk weten dat een pedofiel zich zelden ook pedoseksueel uit. En dat seksueel misbruik bij kinderen doorgaans wordt gepleegd door gelegenheidspedoseksuelen. Dat zijn geen pedofielen, maar machtsmisbruikers: vaders, ooms, kennissen of anderzijds (meestal mannen) uit de directe omgeving van een kind.

Zelfbenoemde pedojagers leiden de aandacht hiervan af en maken uiteindelijk de meeste slachtoffers van allemaal.

Tinkebell schrijft elke week een column in Het Parool. Lees al haar columns hier terug.