‘De mens is Gods mislukking en haar roeping is alles te vernietigen wat mooi is’
PlusTheodor Holman
Bij en Mier zaten in het Boscafé. “Heb jij nog last van de mensen gehad?” vroeg Mier.
“Ach, als ik last van ze heb, ga ik steken, maar het zijn wel vreemde wezens.”
“Hoezo?” vroeg Mier.
Bij dronk zijn potje honingbier leeg, bestelde er nog één en zei: “Ik weet niet of je het nieuws volgt, maar bij de mensen is het op dit moment oorlog en er zijn aardbevingen geweest.”
“Er ging inderdaad zoiets door de rij heen,” zei Mier.
“En het vreemde is dat mensen een eigenaardige neiging krijgen bij oorlogen en rampen.”
“En wat is die eigenaardige neiging?”
“Mensen gaan dan andere mensen helpen,” zei Bij.
Bij kreeg zijn verse biertje en nam een paar slokken. Mier keek hem meewarig aan en zei vol ironie: “Tjonge, wat aardig van de mens.”
“Weet je, Mier, ik denk toch dat je echt kunt zeggen dat het de roeping van de mens is een helper te zijn.”
“Een helper?” Mier had moeite niet bitter te lachen.
“Ja toch?”
Mier ging er eens goed voor zitten. Nam een slokje van zijn suikerlikeur en zei: “De mens is Gods mislukking en haar roeping is niet een helper te zijn. Haar roeping is alles te vernietigen wat mooi is.”
“Je bent dronken.”
“Valt mee. Kijk Bij, jij drinkt nectar uit mooie bloemen en als je dat doet, bestuif je die bloemen. Die bloemen zijn mooi. Jij bent dus verantwoordelijk voor schoonheid. Wij mieren eten in de natuur alles wat daar niet thuishoort. Dode insecten, kadavers. Wij ruimen op, zodat schoonheid kan gedijen. De mens doet het omgekeerde. Ze maken alles lelijk en maken troep. Geen dier doet dat.”
“Maar het is toch lief van ze dat ze elkaar helpen? Er is nu oorlog in Oekraïne en een aardbeving in Turkije en Syrië en ik zie de mensen in de weer met hulpgoederen. Dat is toch ontroerend?”
“Ken jij één dier dat net zo hypocriet is als de mens? Ken jij één dier dat zijn eigen soort wil vernietigen? Luister Bij, helpen is voor de mens een vreemd werkwoord. Ja, hij wil constant helpen door andere mensen anders te laten denken. Slijmen is helpen, liegen is helpen, dwingen is helpen. Uiteindelijk, beste Bij, is oorlog voeren helpen. Hij zegt ‘we komen u helpen’ en maakt dan alles kapot. Al dat vernietigen ontwikkelt schuldgevoel. Schuldgevoel is een leeg graf dat de mens vervolgens vult met hulpgoederen en goede daden.”
Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.
Reageren? t.holman@parool.nl.
