Dat Rijxman eerder Sigrid Kaag dan Van Dantzig belde zegt een hoop

Shula Rijxman trok deze week de conclusie dat het wethouderschap haar niet paste, een treurig einde aan haar acht maanden durend wethouderschap. De vraag die echter in en rond het stadhuis is blijven hangen, is vooral hoe ze überhaupt op die plek gekomen is.

D66 heeft altijd gewezen op het unanieme enthousiasme van de Amsterdamse sollicitatiecommissie over Rijxman. Maar in kringen rond D66 klinkt dat de landelijke partijtop zelf óók wel erg graag wilde dat Rijxman wethouder werd. In dat licht is het in stijl dat Rijxman maandagavond eerst Sigrid Kaag belde over haar vertrekwens, en pas later Reinier van Dantzig.

Haagse kopstukken kijken altijd met een schuin oog mee naar als hun partij in de hoofdstad een wethouder kan leveren. Het is een zichtbare positie, die met een beetje mazzel goed afstraalt op de hele partij. Politieke argumenten dus, zonder waarde voor Amsterdammers.

Een paar jaar geleden haalde de PvdA ook vol trots een bestuurlijk kanon naar de hoofdstad om wethouder te worden, Sharon Dijksma. Zij ging voortvarend van start, maar echte liefde voor de stad? Na twee jaar vertrok ze naar Utrecht om een langgekoesterde wens, burgemeester worden, waar te maken.

Ook Kajsa Ollongren (D66), toen de belangrijkste adviseur van Rutte, werd als trofee gepresenteerd in 2014, al was bekend dat ze op termijn weer richting Den Haag wilde. Al drie jaar na haar aantreden als wethouder, waarin ze veel te laat in actie kwam tegen het overtoerisme, kwam dat moment.

Het Amsterdams wethouderschap moet geen springplank zijn om snel naar Den Haag te gaan of tegemoet te komen aan landelijke wensen. Zeker niet in een stad waar de wachtlijsten in de zorg toenemen, de kloof tussen arm en rijk groeit en de woningnood om zich heen grijpt.

Laat dat een les zijn in de keuze voor de volgende wethouder. Van Dantzig draagt politiek verantwoordelijkheid voor de mislukte benoeming van Rijxman, maar wordt door PvdA en GroenLinks gespaard en mag een nieuwe wethouder voordragen. Het college beseft na amper acht maanden in functie ook dat ruzie in de tent geen zin heeft.

De pijnlijke conclusie is wel dat deze week niet alleen een persoonlijk drama voor Rijxman opleverde en een kras op het profiel van Van Dantzig en heel D66, maar ook dat er maanden bestuurlijke stilstand was op een belangrijke portefeuille als de zorg, waar vanaf volgend jaar jaarlijks 5 miljoen euro aan bezuinigingen gepland staat.

Zoals altijd wordt er meteen wild gespeculeerd over nieuwe namen (wildste gerucht: Tweede Kamervoorzitter Vera Bergkamp). Te hopen is dat gekozen wordt voor iemand die er meteen kan staan om de opgelopen schade voor de stad snel in te halen. Amsterdam heeft geen trofeeën nodig, maar degelijke bestuurders met een bewezen hart voor de stad.

Politiek verslaggever Tim Wagemakers belicht in Republiek Amsterdam een politiek onderwerp uit de stad.

Reageren? t.wagemakers@parool.nl

Meer horen? Luister ook eens naar onze podcast Amsterdam wereldstad: