Dat de meeste Ajacieden nu dolblij zijn met de schaal is te danken aan één man: Andre Onana

Alles went, zelfs landskampioen worden. Dit seizoen móest haast wel eindigen met een plichtmatig en verveeld feestje van topfavoriet Ajax.

In de eerste seizoenshelft won Ajax wekelijks met 5-0, kreeg het amper tegengoals en hield het in de Champions League dusdanig huis dat de landstitel een beetje bijzaak werd, want die was toch wel zeker.

Na 7 februari bleef de eredivisie bijzaak, nu om andere redenen, namelijk een onvoorziene tsunami van desillusie en chagrijn, te beginnen met de afgang van Marc Overmars, gevolgd door een reeks gênante interviews erover, uitschakeling in de Champions League, spelers die niet wilden bijtekenen en een houterige paringsdans tussen Manchester United en Erik ten Hag, terwijl de ploeg steeds slechter ging voetballen. Die titel zou er wel komen, maar daar was alles mee gezegd.

Dat de meeste Ajacieden nu tóch dolblij zijn met de schaal is te danken aan één man in het bijzonder: Andre Onana.

Híj was het die zich (kennelijk) realiseerde dat het kampioensfeest, na maanden van superioriteit en een wasmolen vol clean sheets van Remko Pasveer, nog maar op één manier aan intensiteit kon winnen, namelijk door te zorgen dat het eerst ernstig op losse schroeven zou komen te staan.

En daar ging Onana, vanaf het moment dat hij op 27 februari noodgedwongen terugkeerde in het elftal. Ajax had op dat moment slechts vijf tegendoelpunten geïncasseerd in de eredivisie en net weer driemaal op rij de nul gehouden.

Toen Maarten Stekelenburg zeven weken later het stokje weer van Onana overnam, hadden zes eredivisiewedstrijden met de Kameroener tussen de palen tien tegendoelpunten en een heleboel ouderwetse voetbalspanning opgeleverd. Tweemaal een voorsprong van 2-0 weggegeven, zesmaal op achterstand gekomen, zinderende spanning tegen RKC, Cambuur, Go Ahead Eagles, Sparta. Wie had het nog verwacht?

Eind maart was het geloof in titelprolongatie aardig verschrompeld. Zowat iedereen was onderhand pislink op Onana, die desgevraagd liet weten dat dat hem geen shit kon schelen.

En kijk ons nu eens blij zijn. Allemaal dankzij hem: Pietje Plaspil, Ajax’ eigen spanningzoeker. Waar je ook bent: deze is voor jou.

Menno Pot is popjournalist, voetbalschrijver en Ajacied. Hij presenteert de wekelijkse Ajaxpodcast Branie op maandag en schrijft elke week een column over de club. Lees ze hier terug.

Reageren? m.pot@parool.nl.