Bij Ajax kreeg Aron Winter de bijnaam ‘bounty’

Binnen de topsport vallen racisme en discriminatie extra op. Het gebeurt niet vaak, maar zodra het de kop opsteekt gaat het los. Zoals bij de actie van de Formule 1-coureurs voor de start van de Grote Prijs van Oostenrijk. Een T-shirt met de tekst ‘No Racism’ zou voor Max Verstappen volstaan en zijn verklaring dat hij tegen iedere vorm van discriminatie is.

Toch zorgde ook dit duidelijke statement voor tweedeling. Enerzijds de waardering voor dat hij zelf wil bepalen hoe hij zijn levensvisie uitdraagt, anderzijds de kritiek omdat hij door niet te knielen een verkeerd signaal heeft afgegeven. Ook deze discussie dreigde alle kanten op te gaan, helemaal toen Ronald Koeman zei ‘verbaasd’ te zijn over de actie. Wat de bondscoach weer op een partij drek op social media kwam te staan.

Terwijl het niet helemaal onbegrijpelijk is dat als wekenlang 22 voetballers voor het beginsignaal knielen tegen racisme, er verbazing is als dat in een andere sport niet collectief gebeurt. Wie zich daar verder in verdiept, onderkent dat door de verscherping van het debat acties à la Verstappen in de hand worden gewerkt. Zeker nu de symboliek van ‘Black Lives Matter’ buiten de kern van de boodschap is getreden. Niet iedereen wil daarin meegaan, zeker niet tijdens een fase waarin stigmatiseren bij ieder woord of gebaar op de loer ligt.

Zo dwaalden mijn gedachten af naar de ‘kabel’. In 1996 gevormd door Michael Reiziger, Clarence Seedorf, Winston Bogarde, Edgar Davids en Patrick Kluivert en ingegeven door het gevoel dat ze onder meer financieel bij Ajax werden achtergesteld.

In hun jeugdige onbezonnenheid schoten ze daar soms in door en met name collega-international Aron Winter ondernam pogingen om de verhoudingen te verbeteren. Het leverde hem vanuit de kabel de bijnaam ‘bounty’ op. Iemand die bruin van buiten en wit van binnen is.

Na al die jaren moet hij er nog steeds om glimlachen, omdat er geen sprankje kwaadaardigheid in zit. Zoals Winter toch een topsporter is die zich altijd heel bewust van zijn bijzondere voorbeeldfunctie is geweest.

Neem de wijze waarop hij zich jarenlang staande heeft gehouden bij de Italiaanse club Lazio Roma, berucht vanwege een fascistische achterban. Als donkere voetballer, met als tweede naam Mohammed en afkomstig van een club met Joodse roots, was hij in 1992 na zijn transfer van Ajax naar Lazio middelpunt van heftig racisme­gedoe.

Winter bleef daar stoïcijns onder, tot er een hakenkruis bij zijn huis werd geplaatst. Vervolgens eiste hij van de clubleiding dat er ingegrepen werd, laste zelf een mediastilte in om zich extra te focussen om de ontspoorde aanhang met zijn prestaties op het veld het zwijgen op te kunnen leggen. Binnen enkele weken was het voorbij.

Geen wonder dat iemand als Aron Winter de humor van een bountygrap inziet.

Jaap de Groot schrijft wekelijks een column over sport in Het Parool.

Reageren? j.degroot@parool.nl