Opinie
‘Beste ‘Vroeger Was Alles Beter’-millennial, wees blij dat de jaren 80 voorbij zijn’
Laat de rijken lekker rijk zijn, schrijft Jef Keijzer in deze ingezonden brief. ‘Roepen dat het een schande is, net als de steeds terugkerende kritiek op de hoge huizenprijzen, brengt bij mij herinneringen aan het Amsterdam van de jaren tachtig naar boven.’
Met stijgende verbazing las ik het artikel van Jona de Jong (‘Amsterdam verdwijnt achter glazen muren’). Het is een zoveelste pleidooi voor een terugkeer naar tijden waarvan we goddank afscheid hebben genomen – en dat door iemand geboren na de val van de Muur.
De mensen die zo’n pleidooi afsteken, noem ik de VWABM: de ‘Vroeger Was Alles Beter’-millennial. Ergens in 1986 stapte ik in mijn auto en reed ik met mijn beste vriend naar Berlijn. We verlieten West-Duitsland en vervolgden onze weg richting het oosten over de transitroute; een snelweg waarop het schaarse verkeer bestond uit Trabantjes en Lada’s.
We namen onze intrek in een hotel in West-Berlijn, om de volgende dag met onze auto door Checkpoint Charlie naar het communistische Oost-Berlijn te gaan.
Nadat de auto compleet overhoop was gehaald, reden we de communistische heilstaat in. We voelden ons als geteleporteerd in een tijdmachine. Hier geen glazen muren en luxe artikelen, maar mensen die doelloos rondliepen en die, doordat zij gelijk gekleed gingen, nauwelijks van elkaar waren te onderscheiden.
Hier geen patsers in dikke auto’s, drommen toeristen of terrassen waar dure cocktails werden geserveerd, maar een allesoverheersende grauwheid. De platenwinkel had alleen lokale artiesten in de bak, van Madonna of Michael Jackson had de ongeïnteresseerde beambte achter de kassa nog nooit gehoord.
We besloten in de auto te stappen en de stad uit te rijden, om na vijf minuten te worden aangehouden door politieagenten die meteen wilden afrekenen – in harde, West-Duitse valuta welteverstaan. Dan maar naar een restaurant: we hadden keus uit één gerecht en ik weet nog steeds niet precies wat we aten. Gelukkig werden we niet ziek.
Beste VWABM: laat de rijken lekker rijk zijn en hun spullen kopen in de Bijenkorf. Roepen dat het een schande is, net als de steeds terugkerende kritiek op de hoge huizenprijzen, brengt bij mij herinneringen aan het Amsterdam van de jaren tachtig naar boven. Een tijd waarin niemand nog een stuiver gaf voor deze verloederde stad, met verkrotte huizen en hele wijken waar krakers de dienst uitmaakten. En aan mijn trip naar Oost-Berlijn natuurlijk.
Jef Keijzer, Amsterdam
