Alleen het doorgaan van de Olympische Spelen is al goud

Het zijn knotsgekke Spelen. Wat zich alleen al in de eerste week in Tokio heeft afgespeeld is een snoepwinkel voor romanschrijvers. Voor ieder wat wils.

Leuk is het niet echt, wel ongelooflijk fascinerend. Bovendien is het tijdens de nu anderhalf jaar durende strijd tegen corona nog niet voorgekomen dat er op zo’n breed front zo’n intens gevecht tegen het virus is gevoerd. In Tokio zijn voor het eerst 204 landen tegelijk bezig weerstand te bieden aan een onzichtbare tegenstander. Dat er slachtoffers vallen, mag duidelijk zijn.

Intussen is de grote winst dat de Olympische Spelen gewoon zijn doorgegaan en dat het virus er niet in geslaagd is om ook de dromen van elfduizend jonge sporters uiteen te laten spatten. Ondanks het ontbreken van het publiek in de kolossale stadions en de bizarre omstandigheden waaronder vele sporters zich moeten voorbereiden.

Sommigen gaan daar verrassend goed mee om, anderen niet, onder wie ook veel favorieten. Daardoor schiet het in de Japanse metropool alle kanten op. Schrijver dezes maakte het gisteren van nabij mee met twee atleten uit onze regio. Topjudoka Henk Grol (Haarlem) zou na vier Olympische Spelen in stijl afscheid nemen in Budokan, waar Anton Geesink in 1964 geschiedenis schreef door in het Mekka van de judosport olympisch goud te veroveren.

Voor kogelstootster Jessica Schilder (Volendam) was het haar debuut, maar ze heeft volgens kenners het talent om, net als Grol, aan vier Spelen mee te gaan doen. En gezien de progressie die ze maakt gaat dat, net als bij Grol, ooit medailles opleveren.

Een mooie column dus over een begin en een einde in Tokio. Dus niet. Grol liet zich in zijn eerste partij na 25 seconden bijna kinderlijk eenvoudig over zijn rug uit de Spelen rollen en Schilder was mentaal uitgehold door alle gedoe om haar heen, nadat ze na vlucht KL681 als ‘close contact’ was geduid omdat een atleet uit Ecuador die in het vliegtuig twee stoelen voor haar had gezeten positief was getest.

Dus stond ik niet tegenover twee opgetogen topsporters van twee verschillende generaties, maar twee verbouwereerde hoopjes mens. De één was nog zoekende naar de oorzaak, maar tegelijk te veel kerel voor excuses. De ander zal tijd nodig hebben om alle ervaringen van Tokio een plek te geven om zo weer de basis te leggen voor revanche, over drie jaar in Parijs.

Toch kan dit allemaal alleen worden geschreven omdat Grol en Schilder er waren en aan deze Spelen hebben meegedaan. Zoals ook echt grote favorieten zouden sneuvelen, terwijl het mondiale tv-publiek tegelijk Fiji en Bermuda goud zag winnen, wat misschien Texel en Pampus weer aan het denken zet.

Zoals altijd is ook tijdens deze Olympische Spelen van alles mogelijk en niets onmogelijk gebleken. Ondanks die in Tokio altijd aanwezige onzichtbare tegenstander, die ervoor zorgt dat atleten zo goed zijn als hun laatste test.

Jaap de Groot schrijft in Het Parool wekelijks een column over sport. Lees al zijn columns hier terug.

Reageren? j.degroot@parool.nl