Lezersbrief
‘Aan alle andere clubs: leer van De School’
De School hád een voorbeeld kunnen zijn voor alle culturele instellingen, bedrijven en clubs waar dezelfde kritiek op van toepassing is, schrijft Paroollezer Jill Mathon.
Ruziemaken binnen een relatie is heel normaal. Sterker nog: in sommige gevallen maakt dit de relatie alleen maar beter en sterker. Je kunt van iemand houden en tegelijkertijd ontiegelijk boos zijn. Daarom had ik ergens nog een klein beetje hoop dat het goed zou kunnen komen met De School, waar de eigen community tot de laatste adem kritiek uitte op het beleid – iets wat je niet zo snel doet als een plek je koud laat.
Maar wat als het met De School wél was gelukt? Wat als de nachtclub niet haar deuren zou sluiten?
Als iedereen had kunnen meekijken hoe het bestuur een poging deed het roer daadwerkelijk om te gooien. Als de nieuwe directeur een Zwarte trans vrouw was geweest, de programmeur een Queer van kleur en de HR-manager een rolstoeler met een vluchtelingenverleden.
Als er naast clubnachten ook muziekavonden werden georganiseerd door en voor de mensen uit de buurt. Als ze zelf een BIPOC LGBTQAI+-beveiligingsteam zouden opleiden en ze hun kennis hierover zouden delen met andere beveiligingsbedrijven. Als hun Instagram een educatieplatform zou worden. Als een deel van de omzet linea recta zou gaan naar initiatieven die de emancipatie van de community bevorderen.
Als buurtbewoners zich als gastcurator zouden bezighouden met de kunst aan de muren van het café. Als ze over vier weken alsnog met een retestrak reddingsplan zouden komen. Als ze daarbij ongetwijfeld nog 36 dikke fouten zouden maken en op basis van de kritiek hun koers weer iets zouden bijstellen. En: als er geen coronavirus was en meer financiële ruimte om grote stappen te zetten.
Dan had De School een voorbeeld kunnen zijn voor alle culturele instellingen, bedrijven en clubs waar dezelfde kritiek op van toepassing is. Een voorbeeld van hoe je als organisatie die diep in de modder zit als een lotusbloem kunt herrijzen – sterker dan ooit, door schaamte en schuld. Of De School er dan nog zou zijn geweest zullen we nooit weten, maar we hadden er in ieder geval nog heel veel van geleerd.
Aan al die andere instellingen, bedrijven en clubs die met ingehouden adem toekeken en denken er lekker mee te zijn weggekomen, wil ik zeggen: kijk heel diep in de spiegel, maak ruimte en ga je organisatie als de wiedeweerga op orde brengen – echt op orde. Want als jouw organisatie er ooit voor heeft gekozen progressief en inclusief te zijn, zorg er dan ook voor dat je jezelf aan die spelregels houdt.
Jill Mathon, Amsterdam
