Simone Walraven: ‘Het gesprek met Paul McCartney verliep prima, van zijn kant zelfs een beetje flirterig’

Amsterdam

“Zo’n 95 procent van mijn jeugd heeft zich op een paar vierkante kilometer van de stad afgespeeld. Ik woonde als meisje in de Vondelparkbuurt. Daar kwam de hele wereld bij elkaar om vrij te zijn in wie ze waren. Eigenlijk ongelooflijk dat je op zo’n klein stukje aarde in contact komt met zoveel diversiteit. Stel dat je in het midden van de Amerikaanse staat Kansas was geboren. Dan had je om je heen vijftig kerken gezien en op zondag niet eens een biertje met 0,01 procent alcohol mogen kopen. Een heel ander soort ervaring.”

Sipi Dubrowski

“Mijn radionaam bij Decibel. We waren een illegale piraat, dus hadden pseudoniemen nodig. Ik was 15 toen ik er begon als nieuwslezeres. Niet veel later mocht ik zondagochtend vroeg mijn eerste platen draaien. Mijn bijnaam was toen al een tijdje Siepie. Ik moest alleen nog een achternaam hebben. In die tijd jatten we ons nieuws van Teletekst. Daarop kwam in een bericht over vluchtelingen uit Joegoslavië de stad Dubrovnik voor. Zo bedachten we Dubrowski.”

“In een winkelpand aan de Da Costakade zaten we in de kelder met een groot plexiglas raam naar boven. Zo konden we zien of de Radiocontroledienst eraan kwam. Dan konden we snel de jinglemachines, ons kostbaarste bezit, verstoppen als de controleurs voor de deur stonden. De zender en de draaitafels namen ze dan mee, maar die hadden we meestal binnen twee dagen weer vervangen. En dan waren we weer in de lucht.”

Countdown

“Ik liep er al twee jaar rond voor ik de presentatie in 1987 overnam van Adam Curry. Die was in 1984 gewoon in het diepe gegooid, maar ik kon gelukkig eerst rustig rondkijken. Ik zag hoe het moest: met artiesten spreken terwijl je knieën bibberden van de zenuwen.”

“Voor mij een geweldige leerschool. We hadden gelukkig geen idee dat we een programma maakten dat later voor legendarisch zou doorgaan. Ik heb me altijd bevoorrecht gevoeld dat ik het mocht doen.”

Clark Datchler

“We ontmoetten elkaar in de visagieruimte van Countdown. Het was liefde op het eerste gezicht. Na de opnames gingen we met zijn platenmaatschappij uit eten bij Rosa’s Cantina en daarna dansen in de Odeon. Nadat die was gesloten, zijn we gaan wandelen. Toen het licht werd, hebben we nummers en adressen uitgewisseld. Die avond kreeg ik een telefoontje: ‘This is Clark Datchler from the band Johnny Hates Jazz. If you remember, we met last night.’ Die onderkoelde humor vond ik geweldig.”

“Ruim een jaar na onze ontmoeting stopte ik bij Countdown. Een paar jaar hebben we samen het popsterrenbestaan van dichtbij meegemaakt. Op zijn eerste soloalbum zong ik in het achtergrondkoor. Zaten we zomaar in Milaan, New York, Londen en Los Angeles in mooie studio’s. Fantastische tijd. Ik herinner me hoe Clark in Londen bij de BBC optrad. Na afloop stonden er paparazzi bij de uitgang. In een zee van flitslicht zijn we naar buiten gerend. Moet je je voorstellen! Wat een giller!”

“Samen hebben we in Amsterdam, Engeland en de VS gewoond. Het huwelijk heeft geen stand gehouden, sinds 2009 zijn we gescheiden, maar de speciale band is er nog steeds.”

Geschiedenis

“Omdat ook de tv-roem erbij kwam en ik constant aan het werk was bij Countdown en Radio Veronica, voelde ik hoe een deel van mezelf werd verwaarloosd. Wat ik bijvoorbeeld miste, was de mogelijkheid tot studie. Ik was als kind al dol op geschiedenisverhalen. En ook Clark had een enorme liefde voor geschiedenis. Wat ligt er ten grondslag aan de manier waarop mensen nu met elkaar omgaan? En daaruit volgend: hoe komt het dat we met z’n allen de aarde zo kapotmaken?”

“We waren allebei opgevoed met groen bewustzijn en zijn ons samen gaan verdiepen in de filosofieën van natuurvolkeren. Ik wilde het goed aanpakken en schreef me in voor geschiedenis aan de VU. Mijn propedeuse was ontzettend leerzaam, maar ik raakte in verwachting. Tot twee weken voor de bevalling ben ik naar de universiteit gegaan, daarna paste ik simpelweg niet meer in de collegebanken.”

Paul McCartney

“Het interview waarvoor ik het meest nerveus ben geweest. Twee weken later kwam overigens George Harrison naar de studio. Twee van mijn absolute helden. Ik was bijna vanuit de baarmoeder fan van de Beatles. Thuis was hun muziek overal. Voor mijn achtste verjaardag kreeg ik van mijn vader kaartjes om naar een Beatles-manifestatie in Utrecht te gaan. Mijn vriendinnetje en ik waren de jongsten daar.”

“Toen ik hoorde dat McCartney naar Countdown zou komen, dacht ik alleen maar: ‘Kan ik dit wel? Hoe overleef ik dat?’ Ik weet nog dat ik een uur van tevoren zenuwachtig mijn vragen zat te oefenen en McCartneys manager mijn kleedruimte binnenkwam: ‘Paul heeft een tijd geen interviews gedaan en is nogal nerveus. Please go easy on him.’ Ik was meteen veel ontspannener. Het gesprek verliep prima, van zijn kant zelfs een beetje flirterig. Dat had ik al helemaal niet zien aankomen.”

#metoo

“Tineke de Nooy zei over de radiowereld van de jaren tachtig: ‘Als ik iedereen had moeten aanklagen die onwelvoeglijke, vrouwonvriendelijke taal tegen me uitsloeg, had ik nergens anders meer tijd voor gehad.’”

“Klopt helemaal. Het was overal en altijd. Dat taalgebruik was een soort stramien, alsof die mannen ook zelf gevangen werden gehouden in dat jongens-onder-elkaargedrag.”

“De beste manier om je staande te houden, is nooit geloven dat je alleen maar een lijf bent met dit of dit te groot of te weinig van dat. Je moet jezelf er steeds aan herinneren dat je je eigen talent en kwaliteiten hebt en die blijven ontwikkelen. Gelukkig heb ik die zelfverzekerde houding van huis uit meegekregen.”

Donna Donna!!

“Ook een duik in het diepe. Een film, een romantische komedie, onder regie van de broers Hans en Luc van Beek. Ik werd gevraagd om auditie te doen en had ineens een van de hoofdrollen te pakken. Het leek me spannend: hoe zou het zijn om te acteren? Nou, ik heb heel veel respect gekregen voor wie professioneel acteur is.”

“In twee weken vakantie van Veronica heb ik alles opgenomen. Redelijk heftig natuurlijk, maar een fantastische ervaring. Hoe de recensies waren? Iemand schreef: ‘Ze kan heel goed kijken, maar of ze kan acteren, weten we nu nog niet.’ Daar heb je inderdaad ook meer dan één film voor nodig.”

Housesitter

“Dat was sinds 2011 mijn way of life, ja. Via vrienden of online platforms heb ik zeker tien jaar lang overal ter wereld, maar vooral in de VS op huizen gepast. Heel handig als je een tijdje niet zoveel geld hebt, een dak boven je hoofd nodig hebt en ook niet te beroerd bent om je handen uit de mouwen te steken.”

“De laatste jaren zat ik voornamelijk in Nashville, waar veel artiesten wonen met verschillende huizen. Ze vinden het dan prettig als in hun afwezigheid iemand de lichtjes aandoet en de planten water geeft. Het gaf mij de kans om intussen te werken aan mijn podcasts en radioshows.”

“Het begrip ‘thuis’? Als je zinvol bezig bent en fijne mensen om je heen hebt, is dat voor mij thuis. Dat heeft niets te maken met een eigen huis. Hoewel: ik kom nu op een leeftijd waarop ik wel meer verlang naar een plek met mijn eigen spulletjes om me heen.”

De Avondstart

“Een puur muziekprogramma. Actualiteiten behandelen doe ik niet. Ik begin om zes uur, dan hebben mensen de hele dag gewerkt en al heel veel meegekregen van het nieuws. Bij mij kunnen ze even een weldadig bad nemen in de muziek, met ter afwisseling wat kleine weetjes over de artiest en het liedje.’”

“Ik doe ook geen interviews met muzikanten. The music will do most of the talking. Mijn taak is de flow gaande te houden.’'

“Toen Daniël Dekker van Omroep MAX me vroeg, was ik meteen enthousiast. De doelgroep, vijftigplussers, sprak me aan: mensen die zijn opgegroeid met vinyl, voor wie muziek beluisteren in hun jeugd nog echt een magische ervaring was.”

“Toch heb ik twee weken over het aanbod nagedacht. Het zou een megaverandering in mijn leven betekenen. Terugverhuizen naar Nederland, een vaste baan. Maar ik kreeg zo’n blij gevoel van de gedachte, dat ik het heb gedaan. And here we are.”

Boomhut

“In Arizona zorgde ik zo’n vijf weken voor vier paarden en drie honden. Die ranch lag prachtig in de woestijn, maar wel compleet afgelegen. De enige plek waar ik internetverbinding had, was in de boomhut zo’n 25 meter van het huis. Daar stuurde ik mijn shows voor het Radio 2-programma Simone’s Songlines door. Opnemen en monteren deed ik aan de keukentafel, maar voor het uploaden en voor online vergaderingen moest ik dus de boom in. Leuk, maar soms werkelijk bloed- en bloedheet daarboven.’’

Genderneutrale Radioring

“Marieke Elsinga van Qmusic vond het er te vroeg voor, hè? Ik denk dat heel veel mensen ernaar hunkeren als persoon te worden gezien in plaats van gereduceerd te worden tot het gender waarmee ze zich identificeren. Als vrouw weet ik hoe fijn het is om te worden gezien als een persoon met kwaliteiten en niet in de eerste plaats als een biologisch product.”

“Het idee is dus goed, maar over de timing kun je inderdaad discussiëren. Maar discussie is juist goed. Dan kunnen we het meteen hebben over de andere plekken waar nog een ongelijk speelveld is voor iedereen die geen witte man is. In die zin zou ik zeggen: neem de tijdelijke onbalans in de prijzenverdeling even voor lief en ga nu voor die genderneutrale award. Loop voor op de werkelijkheid die je wilt creëren. Misschien zal juist die golf aan creativiteit en vechtlust leiden naar meer respect.”

De Avondstart, maandag t/m donderdag, 18.00-20.00 uur, NPO Radio 5.