Rapport over windmolens is kraakhelder: meer Amsterdammers zullen straks klachten ervaren

Deze week verscheen een nieuw rapport over de gezondheidseffecten van windturbines in Amsterdam. Verantwoordelijk wethouder Marieke van Doorninck (Duurzaamheid) zal het met opgetrokken wenkbrauwen hebben gelezen, want het plaatst fundamentele vraagtekens bij de koers die de stad onder haar leiding heeft uitgezet.

Externe deskundigen adviseren om in afwachting van nieuwe, landelijke regelgeving heel terughoudend te zijn met de plaatsing van windturbines, en alleen door te gaan op plekken waar weinig mensen wonen. Bij IJburg is nog wel ruimte dieper in het IJmeer, maar vooral de geplande locaties langs de A10 in Noord lijken hiermee voorlopig onhaalbaar.

Dat is anders dan wat Van Doorninck afgelopen februari beloofde. Zij wil niet wachten tot er een wettelijke norm is voor de minimale afstand tussen turbines en bebouwing. “Niks doen tot Den Haag met een norm komt lijkt me zonde gezien de enorme haast die we hebben met de energietransitie.”

Het rapport wijst ook op het slechte participatieproces van de gemeente. Uit onderzoek blijkt dat hoe meer weerstand er is, hoe meer last van windturbines bewoners uiteindelijk ondervinden, met gezondheidseffecten tot gevolg. Oftewel: door het slechte inspraakbeleid van de gemeente zullen Amsterdammers meer gezondheidsklachten ervaren als de windmolens er eenmaal staan.

En dan stipt het rapport ook nog even de ‘wederzijdse polarisatie’ aan die is veroorzaakt door de windmolendiscussie. Windturbines geven áltijd gedonder, maar hier staat zwart op wit dat Van Doorninck heeft bijgedragen aan het versterken van tegenstellingen.

Het is evident dat Amsterdam en de wereld snel de klimaatcrisis moet aangaan en dat GroenLinks na de overwinning van 2018 mandaat kreeg om hier stappen in te nemen. Maar wie dit rapport leest vraagt zich af: heeft Van Doorninck de afgelopen jaren in dit dossier gehandeld in het belang van alle betrokkenen, of in het belang van haar eigen politieke agenda? De hoeveelheid fundamentele vraagtekens en waarschuwingen die de onderzoekers nu meegeven suggereert het laatste.

Het onderzoek is deze week per brief ook aangeboden aan de gemeenteraad. Veelzeggend is dat wethouder Van Doorninck in de raadsbrief op geen enkele manier laat merken wat ze vindt van het onderzoek, noch een compliment maakt aan het onderzoeksteam dat met veel tegenslagen te maken had. Er staan ook dingen in die haar keuzes wel ondersteunen, zoals de voorkeur voor een geluidsnorm in plaats van een afstandsnorm. Maar zij gaat niet in op de aanbevelingen die de onderzoekers meegeven, zoals de terughoudendheid rondom windmolens nabij woonwijken, of de lagere geluidsnorm van de WHO.

De adviezen worden betrokken bij het volgende besluit, schrijft ze, maar dat geeft een onbevredigend antwoord op de vraag hoe het nu verder gaat met deze duidelijke aanbevelingen.

Dit zou de nieuwe gemeenteraad niet over z’n kant moeten laten gaan. Het rapport is kraakhelder, de aanbevelingen zeer concreet. De Amsterdamse raad zou in debat moeten gaan over de vraag wat nu wenselijk is op het gebied van windenergie. Dan kan de wethouder die wens uitvoeren, in plaats van er politieke richting aan te geven.

Politiek verslaggever David Hielkema belicht in ‘Republiek Amsterdam’ een politiek onderwerp uit de stad.

Reageren? d.hielkema@parool.nl.