Op een haar na was Zlatan Ibrahimovic bij première Parool Film Fest

Hans van der Beek doet verslag van feesten en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: de openingsavond van het Parool Film Festival Paff.

Het scheelde niet veel.

Dat zinnetje gonsde deze week bij ons over de redactie. Het scheelde namelijk niet veel of – daar komt ie – Zlatan Ibrahimovic was hoogstpersoonlijk aanwezig geweest bij de première van I am Zlatan op het filmfestival van Het Parool.

Scheelde niet veel.

Op een haar na, nét niet en dat op het nippertje, een dubbeltje op zijn kant. Anders had Zlatan Ibrahimovic zijn gezicht laten zien in Het Ketelhuis.

Kielekiele.

Ja daahaag. Dit is de man die na zijn transfer naar de Los Angeles Galaxy een hele advertentiepagina in de Los Angeles Times kocht met alleen de tekst: ‘You’re welcome’. En die komt op een donderdagavond naar het Westergasterrein? Meteen ook maar met een Uber vanaf Sloterdijk?

Er scheelt een hoop niet zoveel. Het scheelde ook niet veel of ik zag eruit als George Clooney. Alleen net even een andere kop, om te beginnen. Het had ook weinig gescheeld of ik had op een goede dag verkering met Julia Roberts. Ik werd alleen wakker, dat zat tegen.

Er was, hoor ik, wel ergens contact met Zlatan, via via, en hij had ook wel de intentie om te komen, maar wat gebeurde toen, potjandorie: hij raakte geblesseerd! Mocht hij van de baas (AC Milan) nergens meer heen voor de gezelligheid. Zelfs niet naar de première van de film over zijn leven in Stockholm, want daar komt de regisseur vandaan, Jens Sjögren.

Dat is het verhaal.

Jongens, serieus. Rob Rensenbrink. Dát scheelde niet veel. En verder wil ik er niks meer over horen.

Maar goed, je moet zo’n krant een beetje euforie gunnen, en al helemaal als het eigen filmfestival na al die corona-ellende eindelijk weer door mag gaan, en ook nog met een volle bak, want zo hoort dat.

Dus daar pakt hoofdredacteur Kamilla Leupen een microfoon en stapt op het podium in de grote zaal van Het Ketelhuis, altijd een mooi moment, en vertelt over een bijzondere avond en een cadeautje voor de filmliefhebbers en ook nog dat dit een film is over een fascinerend voetbalfenomeen.

Dan: “U mag gerust weten, tot voor heel kort hadden we de illusie dat hij zou komen.”

Die zag ik al aankomen.

Leupen vertelt dat e-mailcontact met hem heeft plaatsgevonden, via via dan, en daarin zei hij geen ja, maar dus ook geen: nee!

Uit de incrowd van Zlatan kreeg de hoofdredactie, ook weer via via, te horen dat Zlatan altijd pas op het allerlaatste moment beslist, nou goed, tot twee dagen geleden. Toen werd duidelijk: hij komt niet. Oprechte excuses. Het was niet dat hij niet wilde, het was omdat hij niet mocht. Hij mocht ook zijn kinderen in Zweden niet snel even bezoeken.

Leupen: “Een schrale troost.”

Toch nog voor alle zekerheid even naar David Endt, oud-teammanager van Ajax en de enige – een redelijk veilige inschatting – hier, die de grote Zlatan daadwerkelijk van dichtbij heeft meegemaakt.

Endt, altijd vriendelijk: “De kans dat hij hier was, is heel erg klein. Hij houdt zelf graag de regie in hand. Ik denk dat je het bij deze overmoed moet laten.”

Overigens heeft die Zweedse regisseur Sjögren vergevorderde plannen deze Schuim te verfilmen. Het moet echt heel raar lopen, mocht dat niet doorgaan.