Haar man overleed na val met fiets over balk die in Amsterdamse Bos lag: ‘Het was een aanslag’

Frits van de Voort viel met zijn mountainbike over een houten balk die ineens op het parcours lag in het Amsterdamse Bos. Zijn weduwe vermoedt opzet. De politie gist bijna drie jaar later nog steeds naar de toedracht.

Voor Esther Heida (56) bestaat er geen enkele twijfel: dat haar man er nu niet meer is, is niet het gevolg van een ongeluk, maar van een aanslag. Ze wil dat de dader ziet welke ellende is veroorzaakt en vooral dat er spijt wordt betuigd. Na bijna tweeënhalf jaar in een rolstoel is haar man Frits van de Voort overleden. Euthanasie, hij kon en wilde niet verder.

29 mei 2020 was de dag dat hun leven voorgoed veranderde. De Amsterdamse Heida deed thuis via Zoom mee aan een yogales toen haar telefoon overging. Het nummer van haar man, maar ze hoorde de stem van een van zijn beste sportvrienden, Bert Band. Hij sprak amper, maar genoeg voor Heida om te beseffen dat het flink mis was. “Frits is gevallen, zijn armen liggen er heel raar bij.”

Avontuurlijk en bloedfanatiek

Even daarvoor waren Van de Voort, 61 jaar oud, en Band op de mountainbike vertrokken naar het Amsterdamse Bos. Het was een nieuwe hobby van ze; een alternatieve manier om fit te blijven na de sluiting van de sportschool vanwege de coronapandemie.

Volgens Heida leefde haar man zich helemaal uit. “Frits was heel sportief, avontuurlijk en bloedfanatiek. Hij wilde zich altijd bewijzen voor anderen. Zo’n man die weigerde ouder te worden en vanbinnen altijd een kind bleef.”

Samen met andere vrienden hadden ze een kort rondje uitgezet in het bos. Vanaf de Hazenheuvel naar de buikspiertoestellen, langs de trap naar beneden, via het pad langs het water weer terug de bult op.

Het was eigenlijk Bands beurt om een record op het parcours neer te zetten, maar na de verkenningsronde wilde Van de Voort nog wel een keer. Na bijna twee minuten was hij nog niet terug op de Hazenheuvel. Band maakte zich ongerust en ging kijken. Daar vond hij zijn vriend, over de kop geslagen nadat hij tegen een houten balk was gereden die dwars over het pad was gelegd.

Maanden op intensive care

“Zijn gezicht lag volledig in puin,” zegt Heida, die als stewardess haar man ruim twintig jaar geleden als collega had leren kennen op een KLM-vlucht. “Ambulancepersoneel merkte meteen dat zijn lichaam niet reageerde op pijn.”

Van de Voort bracht een paar maanden door op de intensive care van het VUmc. Vier van zijn nekwervels waren bij de val gebroken, met een hoge dwarslaesie met blijvende verlamming als gevolg. “Het was toen al kantje boord, hij balanceerde op het randje van de dood. Ik was wanhopig en stond aan het bed te schreeuwen: ‘Je moet doorgaan, laat me niet alleen.’ Frits schudde alleen maar nee, hij wilde niet.”

Bijna drie jaar later weet de politie nog steeds niet wie de balk bij het trappetje heeft neergelegd, ondanks intensief rechercheonderzoek. Opzet wordt vermoed, maar onomstotelijk bewijs is daar niet voor. “Het is een lastige, langlopende zaak,” zegt een woordvoerder. “Het is een ingewikkelde plaats delict. De regen heeft mogelijk sporen uitgewist en er lopen veel mensen en dieren rond. Er hangen bovendien geen camera’s.” Voor de gouden tip is het uitzonderlijk hoge bedrag van 15.000 euro uitgeloofd, en dinsdag is de zaak in Opsporing Verzocht aan bod gekomen.

Korte lontjes in de lockdown

Tussen de opwarmronde en de tweede passage van Van de Voort zat nauwelijks tien minuten. “Ik zou zo graag willen weten wat iemand heeft bezield in die tussentijd een balk daar neer te leggen,” zegt Heida. “De balk lag precies waar ze de hoogste snelheid haalden, in de afdaling. Hij verloor alles waar hij van genoot: sporten, koken, fotograferen, reizen. Het leven was een feest met hem.”

De woordvoerder van de politie benadrukt dat mountainbiken in het Amsterdamse Bos niet is verboden. Wel wordt aan wandelaars, paardrijders en fietsers nadrukkelijk verzocht rekening met elkaar te houden.

Met agressie richting mountainbikers kreeg Van de Voort eerder die week al te maken. “In die periode, ten tijde van de eerste lockdown, hadden mensen een kort lontje,” zegt Heida. “Er was veel onverdraagzaamheid. Die haat richtte zich op fietsers. Frits werd het slachtoffer.”

Heida zocht in allerijl een benedenwoning, zodat Van de Voort weer thuis kon wonen. “Het was afgrijselijk om te zien. Hij kon niks meer. Het blijft niet bij een dwarslaesie. Frits kreeg last van diabetes, botontkalking, artrose, incontinentie en doorligplekken. De zenuwpijnen waren misschien nog wel het ergste.”

Euthanasietraject

Zijn vrouw werd zijn mantelzorger. Van de Voort bracht soms weken aaneen in bed door. Steeds in dezelfde houding. Zijn enige ontspanning was sport kijken op televisie. “Ik kon hem niet meer aanraken, hooguit een beetje over zijn hoofd aaien. Ik hield de moed erin, liever een gehandicapte man dan helemaal geen man. Hij voelde zich als een vogel met lamme vleugels, in een kooi waar hij niet uit kon.”

Afgelopen zomer kwam er nog een longontsteking bij. Heida moest haar man op zijn buik drukken om het slijm weg te krijgen. Begin september raakte ze midden in de nacht in paniek: het lukte niet. Van de Voort bleef maar hoesten en dreigde te stikken.

Hij was kalm en keek haar diep in de ogen. “Toen viel het kwartje ook bij mij. Hij zei: ‘Es, ik weet het zeker: dit kan zo niet doorgaan.’ Het was op. Ik kon niet van hem verlangen dat hij nog langer door zou vechten.”

Het euthanasietraject werd onmiddellijk in gang gezet. Met een glimlach op zijn gezicht en in het bijzijn van zijn vrouw, zoon en naasten overleed Frits van de Voort. Hij werd 63 jaar.