Eruit vliegen tegen Tsjechië. Nou zeg. Het leven begon net leuk te worden

We gaan op zoek naar het EK-gevoel in een stad waar het lastig feesten is. Vandaag: eindelijk weer echt leven in café Kuijper in Oost, eventjes.

Het leven is weer begonnen. Binnen in café Kuijper zitten de mensen in oranje keurig op een rijtje voor een beamerscherm, buiten zijn alle tafeltjes gevuld. Iemand heeft een tros wortels mee op cafébezoek genomen. Ze zingen Bloed, zweet en tranen, vooral binnen dan, maar wel uit volle borst.

Precies dit hebben ze gemist.

Net buiten het terras praten twee jongemannen bij: “Eerst nog maar even een beetje awareness krijgen.” Het oude normaal gaat sneller terugkeren dan een mens zou willen.

Wel mooi dat het er weer is: met z’n allen op een terras naar een voetbalwedstrijd kijken op een iets te kleine televisie. Uiteindelijk zie je het thuis altijd beter, maar dat geldt voor het stadion ook.

“We gaan rustig beginnen,” zegt bedrijfsleider Joost Lebesque. De volgende ronde komt er een tweede scherm bij. Lebesque is een blij man. “Eindelijk niet meer met twee man aan een tafeltje, maar met zijn allen gewoon. Mensen hebben dit nodig.”

Ajacieden

Café Kuijper is een relatief nieuwe loot aan de stamboom van De Drie Wijzen uit Oost, vooral populair onder Ajacieden. De bruine kroeg heeft een eigen Ajaxmenu op de kaart, met pitchers, bittergarnituur en friet rendang. Oranje is relatief nieuw voor ze. Lebesque wijst naar een barman: “Dat is Koen. Hij werkt vijf jaar voor ons en dit is zijn primeurtje. Hij heeft hier nog nooit het Nederlands elftal meegemaakt.”

De wedstrijd zit eraan te komen. Binnen in het café, voluit: “We zijn er weer bij en dat is pri-hi-ma!” Mooi gesproken.

Tijdens het Wilhelmus gaat binnen zowat iedereen staan. Buiten op het terras blijft zowat iedereen zitten. Daar zou een socioloog eens op moeten promoveren, maar dat is voor later zorg.

Het beeld binnen en buiten loopt gelijk. Dat is alvast winst.

Overal bier, bitterballen en nacho’s. Het EK is definitief begonnen.

Een man pulkt een slof sigaretten open, jawel, een hele. Hij gooit een pakje naar iemand midden in het terras. Als dank krijgt hij een biertje uit een pitcher, meer schuim dan bier, maar het gebaar is er.

Drinkpauze in Boedapest, en ook in café Kuijper in Amsterdam-Oost. Die pitchers blijven maar komen.

Ondertussen gaat de wedstrijd niet bepaald van een leien dakje. Mannen kijken geconcentreerd ofwel behoorlijk gestrest toe, aan twee tafeltjes pal voor de televisie praten vrouwen gezellig bij. Het oude normaal komt inderdaad in rap tempo terug.

Deceptie

Rood, De Ligt. Dat is hier nogal een tegenvaller. Elke actie daarna wordt beschreeuwd als een doelpunt. Dit is voetbal beleven – ouderwets.

Eruit vliegen tegen Tsjechië. Nou zeg. Het leven begon net leuk te worden.

De 68ste minuut. “Onderweg naar de grachten,” zegt Frank Snoeks in een studio in Hilversum. “Schrijf maar op, de verslagenheid is voelbaar,” zegt een meisje op het terras van café Kuijper.

Een kwartier nog. “Het gejuich dat het geen Portugal was, is hier nu wel verstomd,” zegt Snoeks.

Hier ook.

Overal.