Deze Amsterdamse vrouwen redden tulpen van de versnipperaar

Voor mensen die niet veel van bloemen weten, weten ze er inmiddels toch een heleboel van. Hun kennis gaat sinds een week een stukje verder dan het gebruikelijke ‘schuin afsnijden en in lauwwarm water zetten’. Lieve Nieuwint (29) kan je bijvoorbeeld vertellen dat pioenrozen, die ze volgende week had willen verkopen, helemaal niet worden verhakseld. “Die laten ze gewoon staan: ze bloeien daarna nog een tweede keer.”

Voor Nieuwint en haar ‘collega’ ­Vicky van der Spoel (32) is een wereld opengegaan. Ze hebben snel geleerd. Ze zetten hun kennis en vaardig­heden als het gaat om het organiseren van evenementen nu in op een totaal ander terrein: mobiliseren en direct verkopen. Want bloemen redden, dat is waar het hen om te doen is. En je mag zeggen dat er sprake is van een succesvolle reddingsactie: inmiddels hebben ze al zo’n 2000 bossen bloemen voor een gruwelijk lot weten te behoeden.

Daarom staan ze deze vrijdagochtend dus in Zuid, op de hoek van de Valerius- en de Emmastraat. In de rug gesteund door een karrenvracht tulpen in vijf kleuren. Vanwege de plensbuien onder de uitgeklapte parasols van Bar Carter, dat van de gelegenheid gebruikmaakt om koffie, thee en broodjes aan de man te brengen.

Enthousiaste reacties

De loop zit er goed in: continu staat er voor het tafeltje van de twee vrouwen een bescheiden rij. Allemaal mensen die één, twee of soms wel vijftig bosjes bloemen hebben besteld. Eva Cortenbach bijvoorbeeld, die met haar auto helemaal vanaf de Weesperzijde is ­gekomen. “Vijftien bossen komen we halen. Ik neem bloemen mee voor het hele appartementencomplex waar ik woon. Iedereen was enthousiast.”

De prijs van een bos – 5,50 euro – is meer dan schappelijk, maar daar is het de klanten niet om te doen. Door ze te kopen wordt de bloemen de ­versnipperaar bespaard: ze mogen vreedzaam inslapen in de vazen van Amsterdammers van over de hele stad. En ze helpen een teler.

1126 bossen

Dat zit zo: twee weken geleden was Nieuwint in Noordwijk op bezoek bij haar ouders, waar ze bij toeval een bos tulpen haalde bij de stal van kweker Jos. Die vertelde haar hoe zwaar de sector het heeft: door de stilgevallen export zou het grootste deel van de oogst vernietigd moeten worden. Nieuwint beloofde hem eens te gaan rondvragen bij haar vriendinnen in Amsterdam.

Een paar dagen later zou ze terug­komen, waarschijnlijk met een bestelling van ‘misschien wel een stuk of dertig bosjes’, zegt Nieuwint. “Maar het liep nogal uit de hand. Ik kreeg verzoeken voor 175 bossen. De week erop, toen ik via Instagram meer ­bekendheid had gegeven aan de situ­atie, kon ik al zeshonderd bossen ­bijschrijven. En nu sta ik hier met 1126 bossen.”

Van der Spoel schat dat ze alles bij elkaar ongeveer 70.000 tulpen hebben gered. “En wij verdienen er niets aan: al het geld gaat naar de kweker, die op deze manier toch nog wat kan verdienen.”

Laatste week

Hun klandizie bestaat grotendeels uit nieuwe bloemenkopers, zeggen de twee, die het er natuurlijk niet om te doen is de reguliere bloemisten het brood uit de mond te stoten. Van der Spoel: “We putten vooral uit ons eigen netwerk, veel jonge vrouwen, twin­tigers, die normaal niet zo snel bloemen kopen.”

Eén week nog, denken Nieuwint en Van der Spoel, die elkaar van hun werk kennen – eigenlijk zouden ze nu druk zijn met het optuigen van Sail. “Voor moederdag willen we nog een keer uitpakken, maar dit wordt zo groot, er moet ook nog wel een beetje worden gewerkt.”