De Poezenboot heeft geld nodig voor een nieuw onderkomen: ‘We zinken nog net niet’

“We zinken nog net niet,” zegt Judith Gobets, die de Poezenboot op het Singel runt. Het lijkt de ongeveer twintig snurkende poezen weinig te interesseren, maar hun onderkomen uit 1979 vertoont serieuze gebreken.

De grootste boosdoener is de betonnen bak waarop de boot is gebouwd: die is al jaren aan het vergaan. “Ik keek laatst aan de waterkant onder de rand, en zag dat de helft van het beton weg is. We hadden dat al eens laten repareren, maar het was pappen en nathouden. Ouderdom komt met gebreken.”

Daarbij vertoont de riolering kuren, waardoor water soms omhoog komt via de afvoerputjes in het kattenverblijf, en is de boot matig geïsoleerd. In de zomer moeten er losse airco’s worden neergezet om het enigszins behaaglijk te houden, ’s winters is de vloer zo fris dat de poezen koude pootjes krijgen. En ook op het oog ziet de Poezenboot er niet zo florissant meer uit. De houten betimmering en de betonnen randen zijn verweerd, de tegelvloer heeft barsten opgelopen.

_{Tekst gaat verder onder foto}

Begluurd

Gobets en haar collega’s wilden de boot eigenlijk liever weer laten oplappen, maar dat werd ze afgeraden. Een nieuw exemplaar zou veel goedkoper en makkelijker zijn. Dus in mei moeten ze eraan geloven: dan moet de nieuwe boot op het Singel afgeleverd worden, zodat de hele kattenopvang in waarschijnlijk één dag overgeheveld kan worden. Dat gaat met pijn in het hart. “Ik wil er niet dramatisch over doen,” zegt Gobets, die er al meer dan twintig jaar rondloopt, ietwat sip. “Maar je laat toch een stukje geschiedenis achter.”

Niet alleen voor het personeel, ook voor de katten wordt het nieuwe onderkomen een hele verandering. Zo komen er grote schuifpuien, nieuwe kooien en raampartijen aan de straatkant, waardoor voorbijgangers straks begluurd kunnen worden. En ook van binnen zal de Poezenboot een update krijgen. Nu is het verblijf ingericht met tientallen losse mandjes, kattenbakken, kussentjes, krabplanken en felgekleurde speeltjes, maar niet alles kan mee.

Krabpaal

Toch is het geen optie om de oude inventaris in z’n geheel te vervangen, zegt Gobets. Ze wijst naar de witte kater Beyaz, die opgekruld in een rieten mand aan een verwarming ligt te doezelen. “Beyaz is blind, dus hij is extra gehecht aan bekende spullen en plekjes, anders weet hij helemaal niet waar hij is.”

Ook voor de andere katten, zoals kater Cypie, die al zeker tien jaar op de Poezenboot vertoeft en daar waarschijnlijk voor altijd blijft, wordt geprobeerd een herkenbaar onderkomen te maken. “We nemen genoeg dingen mee die naar ze ruiken, dat maakt het minder spannend. Ik hoop ook dat de krabpaal in het midden meekan, die is speciaal voor de boot gemaakt.”

Het wordt dus voor iedereen wennen, maar de nieuwe boot zal vast en zeker een hele verbetering zijn. Daar hangt dan ook een serieus prijskaartje aan – en dat is nog eventjes een probleem. “Ik ga niet over het geld, maar je moet al snel aan een paar ton denken. De kosten lopen enorm op: de botenbouwer liet me deze week nog een prachtig houten kattenluikje zien. Mooi, zei ik, die nemen we! Totdat hij zei dat dat luikje vier-, vijfhonderd euro kostte. Dat deden we toch maar niet.”

Crowdfunding

De kale boot is financieel al grotendeels gedekt, maar alle broodnodige extra’s niet. “De aansluitingen voor de airco zitten er bijvoorbeeld al in, maar die kunnen we nu nog niet kopen. En we zouden ook graag zonnepanelen aanschaffen.” Gobets en haar collega’s zijn daarom een crowdfunding gestart.

Aanstaande zondag wordt daarnaast een marktje gehouden waar kattensnuisterijen (beeldjes, borduurwerken en kunstwerkjes) te koop zijn – de opbrengsten gaan uiteraard naar het nieuwe onderkomen. Maar het zwart-witportret dat een medewerker van vaste bewoner Cypie maakte, is niet te koop. “Nee, dat gaat natuurlijk mee naar de nieuwe boot.”