A2-verdachte Mourad O. doet zijn verhaal: ‘Ik zei meteen: luister, dit is een vergissing’

Mourad O. werd op 6 januari op de A2 gearresteerd op verdenking van het voorbereiden van ‘een ernstig misdrijf’ tegen het zwaarbeveiligde transport van misdaadverslaggever John van den Heuvel. Hij zat vier dagen vast, het onderzoek loopt nog. Nu doet hij zijn verhaal. ‘Ik zei meteen: luister, dit is een vergissing.’

Het is lunchtijd in Amsterdam-Zuid. Voordat de zwaarbeveiligde misdaadverslaggever John van den Heuvel donderdag 6 januari met zijn bewakers afreist naar een afspraak in het zuiden, haalt hij een broodje in de Beethovenstraat.

Daar aangekomen maken verdachte manoeuvres van twee motorscooters zijn beveiligers van de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB) alert. Eén motor rijdt tegen het verkeer in, de tweede probeert in te halen over het fietspad. Dat een van de scooterrijders een beenkleed heeft, waaronder een wapen verborgen zou kunnen zitten, zet de beveiligers verder op scherp.

Conform de veiligheidsprocedure spoedt het konvooi met daarin John van den Heuvel zich met zwaailichten richting de snelweg.

Steekpartij, diefstal

De 36-jarige Utrechter Mourad O. is ondertussen halverwege zijn werkdag, zegt hij op het kantoor van zijn advocaat Veerle Hammerstein. “Zoals normaal was ik om vijf uur, half zes wakker. Ik had een shakie genomen en was naar de moskee gegaan voor het ochtendgebed. Daar trof ik zoals meestal mijn collega, met wie ik naar mijn bedrijf in De Meern ben gereden.”

Mourad O. is een man met een verleden. Hij heeft een strafblad. Hij kreeg 26 maanden cel voor een steekpartij in 2006. Vijf jaar geleden kreeg hij 180 uur taakstraf voor de diefstal van een forse partij wiet uit een wiethok. Naar eigen zeggen focust hij zich inmiddels al jaren op het geloof. “Daardoor heb ik afstand genomen van wat me van het goede pad hield.”

Sinds een jaar of drie plaatst hij laadpalen voor elektrische auto’s. Zijn bedrijf loopt goed. Tot donderdag 6 januari had hij ‘zo’n zeven, acht grote opdrachtgevers’ waarvoor zijn bedrijf als onderaannemer werkt. Hij heeft vijf mensen in vaste dienst en vier of vijf zzp’ers. “Om de klik met het team goed te houden, ontbijten we rond 7 uur gezellig met zijn allen op de zaak.”

Gas geven

Hoewel hij tegenwoordig vooral het werk verdeelt, deed hij die dag zelf een klus. “Met een collega ging ik een lader verwisselen bij een klant in Heerhugowaard. Met mijn auto zijn we ’s ochtends naar de Isolatorweg in Amsterdam gereden, om een werkbus op te halen die opnieuw met reclame was bestickerd.”

Omdat hij niet de rest van de dag wilde parkeren tegen betaling in Amsterdam, reden de twee met de Audi en de bus de stad uit. O. zette zijn Audi onderweg op een parkeerplaats en stapte bij zijn collega in de bus. Na de klus in Heerhugowaard togen ze terug richting Amsterdam. “Heel stom, maar we waren allebei vergeten waar ik mijn auto precies had gezet. Via de app ‘Kaarten’ in mijn telefoon, die registreert waar je stil hebt gestaan, vonden we de auto terug.”

Los van elkaar reden de collega’s aan het begin van de middag weer richting Utrecht. “Onderweg belde een collega dat er een sollicitant in mijn bedrijf stond. Hij was te vroeg voor zijn afspraak. Dus ik ben gas gaan geven.”

‘Met 140, 150 per uur’ reed Mourad O. vanaf de A9 de A2 op. “Daar zag ik een Audi A8 en een BMW X5 vanaf de A10 komen (het transport van John van den Heuvel). Voor mij reed een andere zwarte Audi A3. Toen ik die inhaalde, kwam ik achter de BMW X5 te rijden.”

Dan gaat het snel. “Ik kom zo’n beetje aangassen en zie die BMW X5 meteen rare manoeuvres maken. Hij gaat naar rechts, dus ik denk: ik kan hem inhalen. Ineens gooit hij hem weer voor mij, naar links. Net toen ik dacht: dit is geen zuivere koffie, schoot het lampje aan: ‘POLITIE. AFSTAND HOUDEN’. Ik hield wat in en ging naar rechts. Die jongen in die Audi achter mij had het niet gezien denk ik, want die reed vol gas achter die BMW aan.”

Droomauto

De bestuurder van die zwarte Audi A3 zegt Mourad O. niet te kennen. “Het was een Hollandse jongen met een baardje. Wat je moet weten: ook op de snelweg hoor je gewoon het gebrul van mijn RS3. Vooral Audirijders komen dagelijks naast me rijden om hun duim op te steken. Dat deed hij ook, en toen reed hij achter die BMW aan. Toen sloeg de paniek toe en gingen die Audi A8 en de BMW er met zwaailichten als een speer vandoor.”

Een Audi RS3 heeft een imago. Hij is bloedsnel. Daarom zijn de auto’s niet alleen in trek bij bestuurders met een sportieve rijstijl, maar ook bij criminelen die weg willen komen na een plofkraak of een liquidatie. “Het is mijn droomauto,” zegt Mourad O. Het voertuig staat op naam van zijn vader. Dat heeft, volgens O., een logische reden. “Ik heb een strafblad. Met zo’n auto op mijn eigen naam word ik steeds staande gehouden.”

Terwijl Mourad O. over de A2 verder rijdt, duikt een BMW van een arrestatieteam naast hem op. Hij krijgt het teken dat hij moet volgen, en ze stoppen bij een andere politieauto, op de vluchtstrook. “Dat ging vrij netjes nog. Ik ben uitgestapt. Dat zou ik normaal nooit doen, maar dit leek iets ernstigs. Ik dacht: ik ga meewerken. De agent vroeg: ‘Waar is je vriend?’ Ik zei: ‘Waar heb je het over?’ Hij bedoelde die andere Audi.”

Zakken om zijn handen

De politie zet de A2 aan weerszijden af en twee helikopters vliegen over. Eén volgt het konvooi met Van den Heuvel. “Ik wist toen nog helemaal niet dat Van den Heuvel in die auto zat en dacht: óf dit is de president, of een zware boef.”

De politie kijkt in O.’s kofferbak. “Ik heb daar werkspullen en ik gooi er allemaal dingen in, ik wist niet wat er precies in lag. Ineens begint een agent met zijn armen wijd te roepen: ‘Ja! Aanhouden!’ Hij zei: ‘Je hebt explosieven in je auto.’ Het bleek een kapotte gasfles van een paintballpistool. Ik was een paar weken eerder wezen paintballen en toen bleek mijn fles stuk te zijn. Die had ik in mijn achterbak gegooid.”

Hij krijgt zakken om zijn handen, om eventuele kruitsporen veilig te stellen. Daaroverheen gaan handboeien. In zijn werkkleding wordt hij afgevoerd naar het politiebureau in Maarssen. Daar worden sporen van zijn handen afgenomen. “Ik was beduusd en zei: ‘Luister, dit is een vergissing. Breng mij naar de auto en ik zal alles uitleggen. Ik heb geen explosieven.’ Ik dacht dat ik zo weer buiten zou staan. Ik zou de volgende dag op vakantie gaan, naar Dubai. Dat heb ik ook meteen gezegd: morgen moet ik vliegen.”

Marengoproces

Mourad O. wordt verhoord. “Mijn cliënt heeft minutieus verteld hoe zijn dag is gegaan,” zegt zijn advocaat Veerle Hammerstein. “Het merkwaardige was dat niemand zei: je wordt verdacht van het plegen van een aanslag op John van den Heuvel, vertel eens. Er is alleen gevraagd: ‘Waar kwam je vandaan? Met wie was je daar? Wat deed je daar?’ Daar heeft hij meteen antwoord op gegeven.”

Na het verhoor wordt hij overgebracht naar het arrestantencomplex in Houten. Daar zal hij vier dagen blijven.

Hij krijgt niks mee van de enorme commotie na zijn aanhouding, door het afzetten van de A2 en omdat John van den Heuvel in allerijl in veiligheid blijkt gebracht. Hoewel die vooralsnog uitgaat van een voorzorgsmaatregel, zijn alle gebeurtenissen groot nieuws.

De avond daarop meldt Het Parool de naam van Mourad O., dat hij een eigen bedrijf heeft, maar ook een strafblad, en dat hij voorkomt in de marge van het grote liquidatieproces Marengo tegen Ridouan Taghi en consorten. Uit het Marengodossier blijkt dat in onderlinge berichten tussen twee verdachten een Mourad wordt genoemd als mogelijke chauffeur voor huurmoordenaars, maar dat die niet wil rijden vanwege de ramadan. De recherche dacht aanvankelijk dat het om Mourad O. ging, maar die is daarvoor nooit vervolgd.

“Ik ken (Marengoverdachte) Mohamed el A. Wij komen allebei uit Kanaleneiland. Utrecht is klein. Hij heeft mij opgeroepen als getuige om een verklaring van hem te bevestigen, maar ik heb me beroepen op mijn verschoningsrecht. Ik wil niks met Marengo te maken hebben.”

Bivakmuts

Andere media noemen vervolgens de volledige namen van zijn familieleden en zijn bedrijf. Dat heeft meteen gevolgen. Een grote opdrachtgever zegt zijn contract met O.’s bedrijf op, in niet mis te verstane bewoordingen.

Op zaterdag zegt John van den Heuvel in RTL Boulevard dat in de auto van de verdachte een bivakmuts en meerdere telefoons zijn gevonden, ‘waaronder een cryptotelefoon’.

O.: “Ik rijd motor. Daarom heb ik een bivakmuts, tegen de kou. Daarnaast gebruik ik die als ik in kruipruimtes aan het werk ben. Ik houd niet van spinnenwebben of gruis in mijn haar of in mijn gezicht. Mijn collega’s gebruiken ze ook.”

Advocaat Hammerstein toont een recente foto van haar cliënt in een kruipruimte met een bivakmuts op.

“Die bivakmuts werd pas een ding toen Van den Heuvel had gezegd dat ik ook een cryptotelefoon had,” zegt Mourad O. “Toen rinkelden alle alarmbellen in de media.”

Mourad O. ontkent dat hij zo’n toestel had om versleuteld mee te communiceren. “Justitie heeft ook nooit gesteld dat mijn cliënt een cryptotelefoon had,” zegt Hammerstein. “De officier van justitie wil het echter ook niet rechtzetten, want zij vindt dat die verantwoordelijkheid bij John van den Heuvel ligt.”

Drie telefoons

Wel lagen drie toestellen in de auto. “Ik had een privételefoon, een zakelijke telefoon en nog een oude reservetelefoon. Het gebeurt weleens dat mijn telefoon kapot gaat of uitvalt als ik in een kruipruimte zit. Ik kan dan met de reservetelefoon foto’s maken.”

De codes van de overige twee in beslag genomen telefoons wil hij niet geven. “Mijn cliënt wordt min of meer gevraagd al zijn privacy bloot te geven om zijn onschuld te bewijzen,” stelt Hammerstein. “Dat is de omgekeerde wereld. Hij heeft zijn volledige verhaal verteld en getuigen aangedragen die zijn verhoord. Alles is geverifieerd. Moet hij nu ook nog zijn codes geven? Het is aan justitie om met bewijs te komen, dus ik heb mijn cliënt geadviseerd dat niet te doen.”

Zondagmiddag is Mourad O. vrijgelaten. Thuis bleek zijn vrouw erg geschrokken van de inval door de politie na zijn aanhouding. “Ze heeft echt een trauma opgelopen. Ze schrikt als er wordt aangebeld.” Zijn vader, een gelauwerde jongerenwerker, is in sommige media voluit genoemd. “Hij is erg ontdaan. Zijn goede werk is tenietgedaan.”

‘Het was een vergissing’

Te hard rijden in een snelle Audi, een strafblad, een bivakmuts, meerdere nog gesloten telefoons, een bekende van een verdachte in het Marengoproces en een voor de dag na het incident geplande reis naar Dubai: het is nogal wat. Mourad O. en zijn advocaat snappen wel dat veel alarmbellen afgingen.

“Mourad reed in zijn eigen auto,” brengt Hammerstein daar tegenin. “Ongewapend, in zijn werkkleding, over een weg met trajectcontrole.” Justitie heeft gemeld dat mogelijk sprake is van een vergissing, maar het onderzoek loopt uitdrukkelijk nog, vanzelfsprekend ook naar O.’s telefoons.

Het zit de advocaat dwars. “Ik begrijp dat op dat moment snel gehandeld moest worden, en dat daarbij mogelijk een onschuldige is aangehouden. Maar ik vind ook dat je dan als overheid in staat moet zijn om voortvarend onderzoek te doen en net zo snel te stellen: hij is onschuldig, het was een vergissing. Er kan sprake zijn van veel toevalligheden, zoals justitie stelt, maar op toeval is nog nooit iemand veroordeeld.”

Mourad O. hoopt dat zijn naam zo snel mogelijk gezuiverd wordt. “We leven duidelijk in een angstmaatschappij en dan is dit het gevolg.”