3 tot 4,5 jaar cel geëist voor ontvoeren Insiya
Tegen de zes verdachten van de ontvoering van de destijds tweejarige Amsterdamse Insiya Hemani in 2016 zijn woensdagmiddag in de Amsterdamse rechtbank celstraffen tussen de drie en vierenhalf jaar geëist. De verdachten speelden ‘eigen rechter voor puur geldelijk gewin,’ aldus het Openbaar Ministerie.
Er was nauwe en bewuste samenwerking tussen alle verdachten om Insiya, desnoods met geweld, te ontvoeren. “Iedereen wist wat hij moest doen. Er was een duidelijke rolverdeling. Iedere verdachte droeg een bijdrage aan die ontvoering,” zei het OM woensdagmiddag in de rechtbank waar zes verdachten van de ontvoering terecht staan. Slechts twee van de verdachten waren aanwezig: oud-politierechercheur Huib V. en oud-marinier Willem V.
Volgens het OM was er sprake van een minutieus en zorgvuldig voorbereid plan waarbij iedere verdachte een bepaalde rol kreeg bij de ontvoering van Insiya uit de woning van haar oma aan de Anfield Road in de Watergraafsmeer. “De verdachten hebben eigen rechter gespeeld, puur uit geldelijk gewin. Vanwege een forse vergoeding besloten zij zich in te zetten voor de ontvoering,” aldus het OM. Zo kregen Erik S. en Willem V. samen 40.000 euro voor hun hulp. Lizzy S. ontving 5.000 euro. Wat de anderen kregen, is niet bekend.
Nachtmerrie zonder einde
Drie verdachten Daniel C. (54), die een leidende rol bij de organisatie van de ontvoering had, oud-politieagent Erik S. (61), ‘de spin in het web’ en de Amerikaan Robert B. (50), die de oma in de woning met geweld in bedwang hield, hoorden een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vierenhalf jaar tegen zich eisen. Tegen oud-marinier Willem V. (54) de bestuurder van de auto waarin Insiya werd ontvoerd en opsteller van het ontvoeringsplan, getiteld Operatie Barney, werd een celstraf van vier jaar geëist. Lizzy S. (26), de analist van het team, hoorde drieënhalf jaar celstraf tegen zich eisen en oud- politierechercheur Huib V. (56) die in het observatieteam zat, een celstraf van drie jaar.
“Het leven van Insiya is ingrijpend veranderd toen zij werd ontvoerd door mensen, van wie sommigen werden ingevlogen vanuit de hele wereld. Haar moeder Nadia en de familie hebben al bijna drie jaar geen contact gehad met Insiya,” aldus het OM. Er was slechts drie keer kort contact, via Skype. “Het is volstrekt onduidelijk hoe het met Insiya gaat. Het kan niet anders dan schadelijk zijn voor de ontwikkeling van Insiya. De vrees dat Nadia haar dochter niet meer ziet, kan weleens bewaarheid worden. Het is een nachtmerrie waar geen einde aan lijkt te komen.”
Het OM vertelde in het ongeveer twee uur durende requisitoir hoe de ontvoering, waarbij een oud-militair, twee oud-politieagenten en mannen uit de beveiligingsbranche waren betrokken, zorgvuldig werd voorbereid. Het plan ‘Operatie Barney’ bevatte een taakverdeling met een observatieteam en pick-upteam. Er werden auto’s gehuurd, hotelkamers geboekt, telefoons aangeschaft en een zaaltje gehuurd om de plannen te bespreken. Er was onder meer een verzamelfase, ophaalfase en de overdracht van Insiya aan de vader. Volgens de begroting van het team kostte de ontvoering ruim 90.000 euro.
Insiya’s vader Shehzad Hemani en Imran S., de neef van de vader die in India verblijven, gaat het OM afzonderlijk vervolgen, direct na de uitspraak van de rechter over de zes medeverdachten.
Slachtofferverklaringen
Nadia Rashid, moeder van de inmiddels vijfjarige Insiya, en de oom, tante en grootmoeder van Insiya legden woensdagochtend aan het begin van de zitting emotionele slachtofferverklaringen af.
“Elke dag is een nachtmerrie. Ik ben er elke dag mee bezig hoe ik mijn dochter terugkrijg. 958 dagen geleden werd ze ontvoerd. De tijd verstrijkt maar ik en mijn leven staan stil. Je kunt als ouder nooit opgeven,” aldus Nadia Rashid.
“Op 29 september 2016, de dag van de ontvoering van Insiya, stortte mijn wereld in. Het moment van wanhoop en acute paniek vergeet ik niet. Ze hebben mijn kind, mijn kind. Het liefst wilde ik instorten. Daarna begon het eindeloze wachten. Het is geen heldhaftige daad van een groepje mensen, die dachten goed te doen. De ontvoering was een militaire operatie. Het is hen gelukt het allerkostbaarste van mij weg te rukken. Het dringt tot op de dag van vandaag niet tot mij door wat me is overkomen,” aldus Nadia Rashid.
“De argumenten van de verdediging heb ik met weerzin aangehoord. Ze wilden haar geen beter leven geven, het ging hen om geld.”
“Lizzy, je bent er nu niet, maar jij zag Insiya. Heb je niet één keer gedacht: ‘Laat ik naar het kind gaan, laat ik haar knuffelen.’ Een klein onschuldig meisje, weggerukt van haar moeder.”
De slachtofferverklaring van de grootmoeder werd door een medewerker van Slachtofferhulp voorgelezen: “Alles is in mijn geheugen gegraveerd. Er is geen dag dat ik er niet aan denk. Het schuldgevoel beheerst mijn leven. Ik deed de deur open, waardoor die mannen konden indringen in mijn huis. Iedere dag vraag ik me af: waarom deed ik de deur open en wat nou als ik die deur niet had opengedaan? Ik heb nog geen manier gevonden om dit te verwerken.”
En, aldus de grootmoeder: “Hemani begon met pesterijen. Hij haalde de familie door het slijk bij iedereen. Mijn dochter was bang dat hij Insiya zou ontvoeren. Nog steeds zie ik haar vechten voor haar dochter. Iedere dag voert ze strijd.”
Ook de oom, Adnan Rashid van Insiya kwam aan het woord. “Mijn eerste reactie was Insiya te zoeken. Maar waar?” aldus Adnan Rashid. Hij vertelde over de terreur die Hemani uitvoerde toen zijn zus aangaf te willen scheiden.
Nadia Rashid vroeg 5.000 euro aan immateriële schadevergoeding. Haar moeder vroeg hetzelfde bedrag voor immateriële schade.
