10 jaar WeTransfer: spuitje avondeten, blokje drank

Hans van der Beek doet elke dag verslag van feesten, presentaties en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: 10 jaar WeTransfer.

WeTransfer bestaat 10 jaar. 

Ze beloven out of this world live acts & dj’s, art, karaoke, food, cocktails and even more craziness. Misschien toch even: WeTransfer is een handig programmaatje om enorme bestanden die te groot zijn om te mailen, alsnog te mailen.

Ik leg het even uit voor lezers nog ouder dan ik, want die bestaan.

Ik dacht altijd dat WeTransfer ooit gewoon is verzonnen door een handige dude zonder vaste verkering, en nog bedankt daarvoor. Maar hoeveel werk heb je er daarna nog aan?

Maar goed, dat dacht ik ook van Google.

Door de centrale hal van De Hallen dreunt de dj al. 

Er stond inderdaad dat ik mijn dancing shoes niet moest vergeten.

De medewerkers bij de gasten­balie en garderobe dragen allemaal een kleurige overall, vlinderdas en strepen schmink in het gezicht.

En een wollen mutsje natuurlijk, maar dat spreekt voor zich.

Ik loop door een gang met laserstralen en nog meer lampen in my face, en hoor door de boxen dat ik een new dimension moet binnentreden.

De grote zaal is al mudvol, de bar is verpakt in een doos van gouden slierten en de dj draait alsof het al tegen de vroege ochtend loopt. De gemiddelde gast is 28,6 jaar, als het even kan met baardje.

Nog meer jongelui komen vanuit de gang de zaal binnen. Eerste indruk: “O wauw.”

Dit kon wel eens het hipste plekje van dit moment – woensdag, rond 21 uur – van Amsterdam zijn. Ik mis wel de art en karaoke en craziness die is beloofd.

Ik ga in een hoekje staan. Een jong meisje vraagt me iets. Ik moet haar twee keer vragen dat te herhalen.

“Is dit de rookruimte!?”

Zo zie ik er hier dus uit. Alle begrip, maar ik kan haar toch niet helpen. Het meisje strompelt verder.

Nu zie ik ook achter de bar een wand die verlicht is, met foto’s en schilderijen en koptelefoons. Daarmee kun je naar een filmpje kijken.

Dit moet de art zijn.

Een tekenaar schetst mensen, maar dan op zijn iPad, omstanders kijken mee op een groot scherm. 

Het Place du Tertre van deze tijd.

Een meisje loopt rond met een dienblad met plastic minibekertjes en grote spuiten. 

‘Compressed dinner’, staat erbij.

Niet lang daarna sla ik een bekertje met nootjes achterover en spuit ik romig spul in mijn mond.

“Indian curry,” zegt het meisje.

Inmiddels is een nieuwe zaal geopend met Caribische muziek en een cocktailbar. 

Die serveert geleiachtige blokjes, in de smaken gin-tonic, bloody mary en dark & stormy.

Ik word in rap tempo te oud voor dit feest.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl